الرئيسية
أحدث الصور
زنان افغانستان پس ازسقوط حاکميت وفروپاشي دوره سياه طالبان، بارديگرنفس عميق کشيدند و از زندان چادري رهايي يافتند وقدوم آزادي هاي مدني را بارديگربه فال نيک گرفته وخوش آمديد گفتند.
زنان پس ازآن مرحله، به فرصت‌هاي مناسبي دست يافتند.درکنارکسب چند جايگاه مهم سياسي،به پله هاي قضاء و دادستاني نيزقدم گذاشتند وبراي تاءمين امنيت،درصفوف نيروهاي پوليس و اردو نيز جا بازکردند.حضور زنان در عرصه آموزش و پرورش و رسانه ها به صورت قابل ملاحظه اي افزايش يافت و با سهم گيري دربخش ورزش، براي کشورشان افتخارآفريدند.
اکنون درکابينه حکومت از26 وزير، 3 وزيرآن زن – و از249 کرسي درپارلمان 67 کرسي آن به زنان اختصاص دارد. زنان- هم چنين در بين 102 سناتور، 27 نفرشان زن – واز60 عضو شوراي عالي صلح، 8 آن زن هستند.
زنان در فضاي اين زمان مناسب پروبال گشودند، تحصيل نمودند ، دانش خود را بلند برده، مهارت هاي تخصصي کسب وبا دلگرمي زيادي کارکردند ودرآباداني سرزمين خود سهم برازنده گرفتند.حتا درانتخابات دو دوره گذشته در کارزارهاي پارلماني وانتخاباتي، چه به عنوان نامزد و چه به عنوان رأي دهنده حضور پر رنگِ داشته ، هم پا وهمراه با مردان با شور و شوق اشتراک وراه هاي دشوار ده ها وقريه ها را طي کردند ، تا دموکراسي نوپا را پاسداري نموده ونهادينه سازند. سال هاي نخست دوره رياست جمهوري با پشتيباني جامعه بين المللي بدين روال گذشت. ولي سال هاي واپسين حکومت کرزي، با پيچ وتاپ هاي تب دار و زجروشکنجه هاي دوامدار، زنان را تهديد و به حاشيه کشانيد. روزانه هزاران زن در سراسر افغانستان درمعرض خشونت هاي خانواده گي،فرهنگي و اجتماعي قرارگرفتند، کودکان ودختران اسير هوس هاي شهواني تفنگ داران وزورمندان گرديده ودرآوان کودکي ونوجواني پرپروتا دم مرگ داغ دارشدند.
مادران وپدران اين موجودات آسيب ديده زار،زارگريستند، فرياد کشيدند ، نوحه سردادند، مرغان هوا، ناله ها و زاري هاي شان را شنيدند وبه حال شان نوحه خواني کردند. ولي گوش هاي حاکمان گنگ که تومورنا شنوايي را حمل مي کرد وسنگين وغيرقابل مداوا شده بود. هيچگاهي فريادِ کودک يتيم، دخترنابالغ ومادرداغ ديده را نشنيد وحتا يک بارهم که مي شد.، مجريانِ خشونت عليه زنان را پيگيري ،دستگيروبه جزاي اعمال شان نرسانيد. آه وهزار افسوس که خون هاي پاک مادران اين سرزمين ،پايمال اين گرگان وحشي شد.هنوزيک خون نخشکيده، خون ديگري ريخت وهنوزهم اين خونريزي ها وتجاوزات بيرحمانه ،ادامه دارد...
سرانجام دوره حکومت خونخوار طالباني و خفاشانِ شب پرست ،به آخرين روزهاي پاياني خود ميرسيد وبه زودي به گورستان بي عدالتي و بي قانوني خود دفن مي گردد وجا نشين تازه ي که دست کم ازاو ندارد، کرسي اورا اشغال مي کند.
سومين دورمبارزات انتخاباتي رياست جمهوري افغانستان.درحالي برگزارگرديده است. که مشکلات امنيتي، قانون، شکني ،بي عدالتي، فساد اداري وفقراقتصادي، دامنگيرمردم شده وزنده گي مردم را روز تا روزبد ترو نگران کننده تر نموده واميد هاي بينوايان را به ياس ونا اميدي مبدل وزنان اين خانواده ها را قرباني خشونت هاي خانواده گي نموده است.
زنان افغانستان درجريان نزديک به سه دهۀ نبود انديشه سالم، نبود استراتژي ملي براي بازسازي کشور؛ نابرابري ها، تعصب جنسيتي، رفتاردوگانه وسياست هاي کجدار و مريز دولت، زنداني شدن ها و خشونت هاي بي سابقه ي را تجربه کردند.
ناتواني درحاکميت قانون وپيگيرنشدن پرونده هاي خشونت با زنان ازسوي محاکم ، تصويب نشدن قانون منع خشونت عليه زنان ازعوامل افزايش خشونت در برابر زنان است.
يکي ازدلايلي که اين جنس قوي ونيمي ازکميت جامعه را به عقب نشيني وادار ساخته است، بي امنيتي ،پيروي از سنت هاي سخت گيرانه ودست وپا گير،نظام خانواده گي پدرسالاروسوء تفسيراز مذهب، به اضافه ي سياسي شدن دين، نبودِ حاکميت قانون، نبود دسترسي زنان به عدالت ونبود شغل، زمينه ي به حاشيه راندن زنان ازاجتماع را فراهم نموده است.
زنان رنجديده سرزمين ما شعارهاي رنگارنگ، دلنشين ونامشخص را با وعده هاي لفظي "غيرعملي" نامزدان رياست جمهوري مبني بر تامين حقوق زنان بارها شنيده اند. اين شعارها درفضا هاي آراسته وباز، با بلند گوها وشرکت هزاران هم شهري ما زيب وزينت بيشتر داشته ولحظه ي چنگ به دل هاي زخمي وخسته مي زند. اما نگراني هايي هم به جا مي گذارد،
اگربازهم مانند دودوره گذشته ،شعارها بروي يخ ها نوشته شود و به آفتاب گذاشته شود،هيچ درد ما زنان را دوا نمي کند.
درست 12 سال پيش حامد کرزي با ارايه شعارهاي عوام فريبانه وبا عالمي ازتقلب وتخلف به پيروزي دست يافت. درسال هاي نخست رياست جمهوري خود که هنوزبه اصطلاح مار بود وبه اژدها مبدل نشده بود. با تفاهم با دوستان بين المللي، گام هاي مثبتي درجامعه ، بويژه درراستاي حقوق زنان برداشت.
زنان شهري ازين اقدام حاکمان آنهم پس ازيک دوره وحشت وجهالت با گرمي استقبال نمودند وبا دنياي ازعشق ومحبت درراه خدمت گذاري به مردم وسرزمين خود شامل اجتماع شده ودرهمه عرصه هاي حياتي فعالانه شرکت کردند.
اين زمان گرچه براي زنان وهم ميهنان ما با ارزش وخيلي ها کوتاه بوده،اما گفته مي توانيم که پرثمر هم بود.
کشورهاي همسايه و طماع که به فکر خرابي اوضاع افغانستان اند،چنين حالت را تحمل کرده نتوانستند. زيرا ازپيشرفت هاي سريع افغانستان درهراس افتادند. و با زرنگي،با حامد کرزي، وارد معامله هاي خطرناک شدند.
از آن روزبه بعد وضعيت افغانستان به وخامت گراييد وازهمه بيشتر تاوان اين همه انسان کشي ها ونابساماني ها را زنان دادند. زنان ،همسران ،پسران،پدران وبرادران خود را ازدست دادند وخود قرباني اين بدبختي ها شدند.و در نتيجه،روزتا روز از ابتدايي ترين حقوق مدني خود محروم شدند.
درمغايرت با پيش بيني قانون اساسي سهميه زنان ازشورا هاي ولايتي، به 20 در صد کاهش يافت، هم چنين حضور زنان درادارات دولتي از22 درصد به 18 درصد کاهش داده شد.درحاليکه اين رقم به 30 درصد بايد افزايش مي يافت.
پارلمان افغانستان قانون منع خشونت دربرابرزنان را تصويب ننمود وازقانون خانواده هم اثري موجود نيست، محاکم شهرها وروستا ها،صدها دخترجوان، مادران با کودکان را به جرم فرار از منزل،درمحابس زنداني ساختند وازسال ها بدينسودربي سرنوشتي درپشت ميله هاي زندان قراردارند وسال ها است که کوچکترين توجهي با آنها نشده ، براي حل اينگونه قضايا، حکومت به پيشنهادات فعالان زن وجامعه مدني گوش فرا نداد ويک زن را در شوراي عالي ستره محکمه انتصاب ننمود.
حکومت اسلامي به زنان روستايي که مانند اشباح درتاريکي ها زيست دارند وقرباني هاي بي شمارمي دهند، سربريده مي شوند، حلق آويزمي گردند،اعدام وسوزانده مي شوند وهم چنين درمعرض خريد وفروش قرارمي گيرند و درسراسرحيات خود،مانند کبوتران دست وپا بسته ودل شکسته درميان قفس ها زنداني هستند، کوچکترين توجهي به انها ننموده است..
سالانه هزاران مادروکودک درهنگام زايمان تلف شدند ونوزادان به جاي اينکه هست شوند، نيست شدند. آوازگريه اين فرشته گان کوچک ناشنيده همراه با مادران درد کشيده شان براي هميش خاموش شد.
سيل بيکاران دختران آموزش ديده ، زنان بيوه ، زنان معيوب وکارگرزنان رنجديده، سراسر کشوررا فرا گرفت وبراي زنده ماندن کودکان ،يکي ازکودکان خانواده را مجبوربه فروش نمود. اين يک حقيقت مسلم است که بگويم: اگردردوره کرزي يک گام پيش رفتيم ، سه گام به عقب هم برگشتيم.اين پس گشت براي ما زنان واقعا" نگران کننده است.زيرا حقوق زنان " به استثناي دوره تاريک طا لب ها " بيش ازهر زماني ديگر، درحال از دست رفتن است. با وجود سهل‌انگاري حاکمان دردفاع ازحقوق زنان وخوش خدمتي ها به طالب هاي زن ستيز، دورنماي آينده زنان افغانستان نگران‌کننده تر ازهرزمان ديگري به نظرمي آيد.
زنان افغانستان همان گونه که ديده شد، در دو انتخابات رياست جمهوري و دو انتخابات پارلماني، سهم برازنده گرفتند. اکنون نيزقدرت قوي و شجاعانه خود را به اثبات رسانيده وبه عنوان نيم کميت جامعه ازحق راي خود براي دستيابي به دموکراسي وبرابري استفاده مي نمايند.
همانگونه که ما شاهد هستيم ازسه هفته بدينسونامزد هاي انتخاباتي بدون برنامه هاي دقيق کاري وبي توجهي به حقوق برابرجنسيتي به رقابت پرداخته اند. درچنين حالت بايد فعالين حقوق زن , فعالين حقوق بشر, جامعه مدني, با حضور مردان برابري خواه، درموارد زيربه نفع برابري جنسيتي همراه وهمگام شده وآواززنان را به گوش نامزدان رياست جمهوري برسانيم وتعهدات آنها را بدست آوريم.
دولت جديد درتصميم گيري ها وسياست گذاري هاي کلان و مهم کشور,توجه دايمي به حقوق زن داشته وزنان را ازدستيابي به برابري جنسيتي براي تحقق دموکراسي به دورنگذارد.
با توجه به شرايط فعلي افغانستان، جامعه ما نيازمند وجود زنان حرفوي و دانش آموخته مي باشد، چونکه ظرفيت سازي ،سهم گيري زنان را در عرصه هاي مختلف آماده ساخته وباعث ترقي و پيشرفت کشورمي گردد. ايجاد دوره هاي آموزشي، زمينه هاي خودکفايي وخود باوري و اعتماد به نفس را براي زنان تهيدست، بويژه زنان ودختران خانواده شهدا ومعيوبين فراهم مي سازد.
حضورپررنگ زنان تحصيل کرده درچرخه اقتصاد و توسعه، خصوصا درپست هاي مهم وکليدي کشوراز اهميت زيادي برخوردار ميباشد. دولت بدون درنظرداشت تبعيض جنسيتي براي جذب زنان تحصيل کرده و جا به جا ساختن زنان درمقام هاي اجرايي ومديريتي، گام هاي مثمروعملي بردارد.
براي رسيده گي دربرابرپرونده هاي خشونت عليه زنان، دولت بايد زنان شايسته را در پست هاي ارشد عدلي و سياسي درشوراي عالي ستره محکمه و ديگر نهاد هاي قضايي، وزارت داخله و رياست امنيت ملي تعين نمايد. قانون منع خشونت عليه زنان وقانون خانواده تصويب وهمراه با ديگرقوانين نافذه و درعمل تطبيق گردد.
براي بهبود وضعيت مادران به خدمات صحي، بويژه براي جلوگيري ازمرگ وميرمادران وکودکان، کلينک هاي صحي درروستا ها اعماروبه بهره برداري سپرده شود.
زنان کشوراميدوارهستند که بانوي نخست کشورما نمادي اززنان محصورومحبوس درچهارديوار ارگ نباشد. بلکه مسوليت يکي ازنهاد هاي کودکان بي سرپرست را داشته ودرنشست هاي مهم زنان , دلجويي ازخانواده هاي آسيب ديده ، ملاقات ازپرورشگاه ها ، مرستون ها ، خانه هاي کودک ، عيادت اززنان خشونت ديده دربيمارستان ها سهم مهم مادري خود را ادا نمايد.
زنان افغانستان ازدولت جديد مي خواهند که توجه زياد به سروصورت وطرزلباس پوشيدن زنان نداشته وتوجه ژرف خود را به تطبيق قوانين نافذه کشور،مشارکت سياسي ، اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي ، صحي ، امنيتي وبويژه تعليم وتربيه وآموزش همگاني مبذول دارند.
ما با قامت استواردرپياده نمودن آرمان هاي والاي مردم خويش بگونه شايسته ايستاده ايم وبراي رييس جمهورآينده موفقيت هاي کم نظيرآرزومي نمايم.
https://plus.google.com/u/0/112610024058402079714/posts
http://voiceofwomenafg.blogspot.com/
https://www.facebook.com/#!/voiceofwomenafg
https://twitter.com/voiceofwomenafg
shirinnaziry@gmail.com
زنان سرشناس افغانستان
لا يوجد حالياً أي تعليق