شعر محترم زرنگار در پاسخ به اشعار نو هستی یا الاغ الشعرا

دردا و حسرتا که ‏نقد‏ شد به کام عثمان هستی ‏خر
زد چرخ سفله، سکه ی دولت به نام حمید انوری ‏خر
هستی خر ار نباشد، پس هر خر از چه روی؟
گردد همی ز روی ارادت غلام خر
افکنده است سایه، امیری و انوری بر سر خران
افتاده است جلید انترنت به دام خر
خر نویسندهء خران شده، آزادگان دهر
نازتیزن‏ است هستی، به این احتشام خر
خرها تمام محترمند! اندر دیار مائو
باید نمود از دل و جان احترام خر
خر طنز نگار و ارکان مرسل است
بنگر که بر چه پایه رسیده مقام خر؟
شد دایمی ریاست خرها به ملک آزادی و ویبلاگ
ثبت است در جریده ی عالم دوام خر
هنگامه ای به پاست به هر کنج انترنت
از دشنام مائویست های پلید و خر
آگاه از سیاست مائویست ها، کس نشد
نبود عجب که «نیست» آرمان مردم مرام خر
روزی که جلسه ی مائویستها، منعقد شود
انترنت چون طویله شود ز ازدحام خر
درغیبت انوری ، روشن شود کفیل
گوساله ای ست نایب و قایم مقام خر
یا رب «هستی خر » چرا می خورد پلو؟
گر کاه و یونجه است، به دنیا طعام خر
گفتا الاغ به هستی، که من بنده توام
یعنی منم ز روی ارادت غلام خر
این شعر را به نام «انوری و خرآزادی» گفته ام
تا در جهان بماند، پاینده نام خر
خر های تیزهوش، آزادی وآزاد افغانستان اند
یاحبذا ز رتبه وشان ومقام خر
از آن الاغ تر وکلایند از این گروه
تثبیت شد به خلق جهان احتشام خر
شخص انوری و عثمان هستی مظهر خر اند
نبود به جز خر، آری قایم مقام خر
چون نسبت مدیر مسئول به خر، ظلم بر خر است
انصاف نیست، کاستن از احترام خر
گفتا هستی غیب، بگوش انوری خر»
زین بیشتر، زمانه نگردد به کام خر
‏«مارک گویین افغانستان » خر کی هست جر ‏هستی
کز وی همی به ننگ شد، آلوده نام خر
امروز روز خرخری و عثمان هستی است
فردا زمان مائویست سواری و انتقام خر‏