رمضان بشردوست بر ضد کرزی

با آنکه میدانیم در نظام مافیایی امریکایی افغانستان ، در بازی های استخباراتی ، سیاستها و مهره ها خیلی با مهارت جا داده شده اند تا دموکراسی و آزادی بیان برای کتمان جنایات ضد بشری و میهنی تمثیل گردد اما خواندن حرفهای اخیر رمضان بشردوست نماینده پارلمان نمایشی برای یگان مصروفیت بد نیست.
رمضان گفت:

حامد کرزی در جدید ترین اظهارات خود مدعی شده است که افغانستان بدون شک بسوی ترقی و بهبود روان است، رییس جمهور کشور در نمایشگاه صنایع دستی در کابل، نگرانی های سال 2014 را کار رسانه های غربی خواند و گفت: این نگرانی ها بدلیل موافقتنامه امنیتی مطرح می گردد.

وی در ادامه از چانه زنی سیاسی میان افغانستان و امریکا بر سر منافع خبر داد و تقویت و تجهیز ارتش و پولیس، کمک به صنایع، ایجاد بندهای برق و بهبود اقتصاد افغانستان را بعنوان برخی از پیش شرط های این موافقتنامه برشمرد اما افغانستان کاری به دیپلماسی منطقه ای امریکا نخواهد داشت.

این نخستین بازدید حامد کرزی از نمایشگاه صنایع دستی بود؛ حال باید دید ادعای رییس جمهور مبنی بر صلح و ترقی افغانستان از نگرانی های آینده خواهد کاست؟
داکتر رمضان بشردوست نماینده مردم در مجلس نمایندگان در جواب این سوال گفت : این سوال در مورد آینده افغانستان باد از بازماندگان جنگ و معلولان یا تمام کسانی پرسیده شود که با حقوق ماهانه 1500 افغانی در تأمین نیازهای اولیه خود مانده اند چه رسد به 2014، این سوال را باید از جمعیت 70 درصدی بیکاران افغانستان با تحصیلات عالیه و غار نشینان بامیان پرسیده شود نه 500 افغانستانی کابینه دولت!

داکتر بشردوست، اینگونه موضع گرفت: در بهبود اقتصادی و ترقی اعضای 500 نفره کابینه دولت و نزدیکان رییس جمهور با وجود کاخ های دبی و پاریس، موتر های لوکس و محافظان شکی نیست ولی 99 درصد مردم در فلاکت و قحطی بسر می برند؛ در هیچ کجای دنیا رییس جمهوری جز حامد کرزی بر اساس مطبوعات و گزارشات غرب تصمیم گیری و سخنرانی نمی نماید.

جای تأسف است که حامد کرزی بعنوان شخص اول مملکت تفاوتی میان واشنگتن پست، وال استریت ژورنال و نیویورک تایمز قایل نیست. این در خصوص مطبوعات فرانسوی از جمله لو فیگارو و لومون نیز صدق می کند.
شرکت نخستین بار رییس جمهور در نمایشگاه صنایع پس از یازده سال و ایجاد شورای عالی صلح و همچنین انفعال صنعت کاران در مقابل اظهارات وی به همان نسبت ننگین است.

وی در ادامه اظهار داشت: امریکا برای دستگیری ملا عمر یا بن لادن به افغانستان نیامده بود، ایجاد پایگاه نظامی زیر زمینی در شورابک هلمند با روزانه 50 کامیون ریگ و شن در طول 5 سال جای تأمل دارد؛ بدیهی است که همانگونه که آمدن امریکا به خاک افغانستان خواست ملت و دولت نبوده، خروج ناتو نیز ربطی به میل و نظر حکومت افغانستان نخواهد داشت؛ بلکه آنان از منافع صد ساله خود دفاع خواهند نمود.

طبق گزارش ارگان جرایم مبارزه با مواد مخدر سازمان ملل، از 2001 تا 2011 درآمد افغانستان از مواد مخدر 68 میلیارد دالر بوده است، با در نظر گرفتن کمک های 59 میلیارد دالری جامعه جهانی به کشور ما براحتی در می یابیم که امریکا در طی این یازده سال 7 میلیارد دالر از افغانستان خارج نموده اند.

از پیش شرط های موافقتنامه امنیتی و اعلام بی طرفی حامد کرزی در سیاست امریکا در منطقه، چه استنباطی می توان داشت؟
نماینده پارلمان خاطر نشان کرد: در تجزیه و تحلیل عمیق، نباید حامد کرزی و امریکا را در مقابل هم قرار دهیم (جنگ زرگری حامد کرزی و باراک اوباما در دوره ای گذشته از زمان شاه شجاع، ببرک کارمل، تره کی، امین و داکتر نجیب براه افتاده بود) رییس جمهور افغانستان بدون حمایت امریکا حتی ساعتی در ارگ ریاست جمهوری دوام نخواهد آورد.

رمضان بشردوست، در خاتمه منافع تیم 500 نفره حکومت را در تضاد مطلق با منافع ملی خواند؛ چراکه امنیت و عدالت عمومی مانع چپاول بیشتر و عمیق تر حکومت و غرب خواهد شد؛ هدف اساسی امریکا در افغانستان استفاده از کشور ما بعنوان یک کارت استراتژیک درازمدت برای دستیابی به اهداف منطقه ای بوده است و خواهد بود و رییس جمهور دست نشانده امریکا نیز یاری گر غرب می باشد.