الرئيسية
أحدث الصور
اینجا چه خبر است آقای پوتین؟
اروپا - روسای جمهور امریکا و روسیه در اقداماتی تلافی جویانه از شرکت در نشست های جهانی در خاک کشورهای یکدیگر سرباز می زنند
این تحلیل که رابطه میان امریکا و روسیه با روی کار آمدن ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری امریکا بدتر شده اندک اندک با اتفاقاتی که در حاشیه نشست گروه هشت رخ داد حالت جدی تر به خود می گیرد. باراک اوباما رئیس جمهوری امریکا با علم به این موضوع که مساله سامانه موشکی همچنان مایه اختلاف میان او و پوتین خواهد بود نشست گروه هشت را از مبدا اولیه اش که شیکاگو بود تغییر مکان داده و به کمپ دیوید منتقل کرد. با احتساب این مساله اوباما گمان می کرد که پوتین به دلیل یکسان نبودن محل نشست ها به کمپ دیوید خواهد آمد.با اینهمه این خبر که پوتین در نشست گروه هشت هم شرکت نمی کند نه تنها اوباما که تمامی اعضا را شوکه کرد. جدا از تمامی مسائل حاشیه ای نشست گروه هشت همواره محلی برای جمع شدن سران هشت کشوری که خود را برتر از دیگران می دانند بوده است. نشستی که سران در آن دور هم جمع می شدند تا در خصوص حساس ترین مسائل بین المللی با هم گفتگو کنند. این حقیقت که پوتین ، دمیتری مدودف را راهی این نشست می کند شاید اندکی از زهر این حرکت بکاهد اما به شکل سنتی همواره این رهبران اصلی کشورها بودند که در مهمانی گروه هشت حضور به هم می رساندند. شرکت در نشست گروه هشت بهانه ای بود تا اوباما بتواند از فرصت بوجود آمده استفاده کرده و باز هم از بازسازی رابطه با روس ها سخن بگوید. مسائل مورد اختلاف بسیاری هست که هنوز میان دو طرف ناتمام مانده و اوباما هم از آخرین نشست گروه بیست در مکزیک تا به امروز با مقام شماره یک کرملین دیدار نداشته است .
نویسنده این مطلب برایپالیتیک رویودر ادامه می نویسد: پوتین این بار با این توجیه که باید برای تشکیل کابینه در مسکو بماند به نشست گروه هشت نرفت. اما امریکایی ها این مساله را تنها یک توجیه می دانند. پوتین اگر نگوئیم ماه ها که سالهاست برای بازگشت به کرملین در قامت رئیس جمهور تلاش می کند. در سال 2008 ، انتخاب اعضای کابینه به سرعت انجام گرفت و دلیلی وجود نداشت که این بار هم همان پروسه در همان بازه زمانی انجام نگیرد. بنابراین بسیاری از تحلیل گران این حذر شخص پوتین را به بی میلی شخصی او برای دیدار با باراک اوباما تعبیر کردند.
پس از این حرکت ولادیمیر پوتین بود که باراک اوباما نیز مقابله به مثل کرد.کاخ سفید با انتشار خبری اعلام کرد که باراک اوباما، در اجلاس سران مجمع همکاری های اقتصادی آسیا - اقیانوس آرام موسوم به «اپک» در شهر ولادی وستوک روسیه که ماه سپتامبر برگزار می شود، شرکت نخواهد کرد. این نشست مهم ترین گردهمایی است که پوتین از زمان بازگشت به کرملین در خاک روسیه میزبان خواهد بود.
همزمانی اعلام این خبر از سوی کاخ سفید با امتناع پوتین از حضور در نشست گروه هشت به گونه ای تلافی کردن تعبیر شد. اوباما نیز مانند پوتین برگزاری این نشست در آب و هوای انتخابات درون حزبی دموکرات ها را بهانه کرد. با اینهمه روس ها نیز خود را برای میزبانی از اوباما مهیا می کردند و این مساله نمی تواند آنها را توجیه کند.
تحلیل گران در هر دو طرف این ماجرا اعتقاد دارند که اختلاف های دیپلماتیک بوجود آمده میان روسیه و آمریکا داستانی است که می تواند بر روابط دوجانبه سنگینی کند. مساله اینجاست که هر دو طرف میزان اهمیت سیاست های داخلی را در تصمیم گیری های خود نادیده می گیرند. روسیه شاید سیستم حزبی پیشرفته ای را که در بسیاری از کشورها حاکم است نداشته باشد اما پوتین را نمی توان دیکتاتور مطلق در روسیه خواند. کنار هم قراردادن بخش های متفاوت در سیستم سیاسی روسیه به اندازه ای سخت است که منصوب کردن وزرای جدید و شکل دادن کابینه نو را با مخاطراتی روبه رو کند. علاوه بر این تعیین افرادی که بتوانند در کادرهای رئیس جمهور و نخست وزیر خدمت کنند نیز مساله را پیچیده تر می کند. برخلاف سال 2008 که حمایت های مردمی از پوتین برقرار بود ،وی اکنون باید با موجی از شکاف های سیاسی در روسیه در سایه اعتراض های جدی مردمی مقابله کند.
پوتین پیش از رهیابی مجدد به کرملین وعده داد که دولت جدید روسیه چهره باثبات جدیدی از خود را به تصویر خواهد کشید و البته محور تلاش های این دولت هم رشد اقتصادی خواهد بود. در این شرایط دولت جدید باید توازن را میان اضلاع متفاوت در کرملین حفظ کند به گونه ای که هم رضایت طبقه متوسط را حفظ کند و هم سرمایه گذاران خارجی را در عرصه نگاه دارد. بنابراین می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که تصمیم پوتین برای عدم حضور در نشست گروه هشت در کمپ دیوید دلایل خاص خود را داشته که اصلی ترین آنها تمرکز بر سیاست های داخلی است.
همزمان اوباما نیز در سال انتخابات با چالش های داخلی روبه رو است. با وجود آنکه هنوز برای اظهار نظر در خصوص حضور اوباما در روسیه در ماه سپتامبر زود است اما بسیاری نقش تعیین کننده ای به این سفر در راستای جلب یا دفع آرای داخلی در امریکا می بخشند. اگر امریکا و روسیه قصد دارند موفقیت های به دست آمده در کاهش تنش ها در چند سال اخیر در روابط دوجانبه را حفظ کنند باید به برخی مسائل به شکل جدی فکر کنند. با اینهمه هر دو طرف می توانند با در دست داشتن تعبیرهای بهتر از اوضاع سیاست داخلی به گونه ای در مواجه با یکدیگر برخورد کنند که راه بر هرگونه پیشداوری بسته شود.
ترجمه:سارا معصومی
اوباما عاشق این مرد است
باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا ولادیمیر پوتین را آخرین ابزار پیروزی در حوزه سیاست خارجی می داند
اکنون دیگر بر همه مشخص است که باراک اوباما رئیس جمهوری امریکا به ولادیمیر پوتین به چشم شریکی در دومین دور از ریاست جمهوری اش نگاه می کند. اما مشکل از این حقیقت ریشه می گیرد که پوتین تمایلی به این ایفای نقش ندارد. بیانیه کاخ سفید که در روز چهارشنبه منتشر شد و در آن اعلام شده بود شخص پوتین در جامه رئیس جمهوری تازه سوگند خورده روسیه در نشست گروه هشت شرکت نخواهد کرد، پیام چندان خوشحال کننده ای برای واشنگتن نبود. ابتدای ماه جاری بود که رئیس جمهوری آمریکا مشاور امنیت ملی خود تام دانیلون را با پیامی در دست به مسکو اعزام کرد. پیامی که به گفته شاهدان عینی چند صفحه ای بود و اصلی ترین محور در آن آمادگی برای همکاری با پوتین بود.
پوتین در توضیح عدم حضور خود در کمپ دیوید به بهانه نشست گروه هشت کشور اقتصادی ، تشکیل دولت تازه در روسیه و شکل دادن ترکیب کابینه را بهانه کرد. این در حالیست که او اکنون رئیس جمهور است و نه نخست وزیری که مسئول سروسامان دادن به جزئیات تشکیل کابینه باشد. برخی مقام های نزدیک به کاخ های سفید و کرملین با رد این بهانه پوتین ادعا می کنند که وی با پرهیز از حضور در این نشست در حقیقت اعتراض خود را به حمایت تلویحی سنا از معترضان روس که مخالف پوتین هستند، نشان داد. برخی نیز دلیل این حرکت پوتین را معادله های پشت پرده وی می دانند. مردی که همواره قدرت خود را پنهان نگاه داشته است.
به هر حال پوتین نسبت به اصلی ترین دلیل تمرکز اوباما بر روی خود اشتیاق چندانی نشان نمی دهد: رسیدن به توافق هسته ای کلیدی در خصوص آمار تسلیحات در اختیار در پایان سال 2013 میلادی. پس از امضای توافقنامه استارت جدید در سال 2010 میلادی به نظر می رسد که دو طرف برای به توافق رسیدن در سال 2013 نیز مشکل آنچنانی با هم نداشته باشند. امضای این قرارداد با روسیه در سال 2013 به معنای موفقیت اوباما در دوستی با روسیه و کاهش از تسلیحات استراتژیک هسته ای است که در این مدت جنجال های فراوانی را به همراه داشته است. اوباما دقیقا به دلیل شعارهای رنگینش در این خصوص بود که جایزه صلح نوبل را از آن خود کرد.
با اینهمه به نظر نمی رسد که آقای پوتین چندان به این همکاری مایل باشد. هفته گذشته او لیست هفت اولویت روسیه در رابطه با امریکا را مشخص کرد و در ششمین بند آورده شده است: کاهش بیشتر تسلیحات استراتژیک مخرب . البته در توضیح این بخش آمده است که این کاهش تنها در شرایطی که مسائل منطقه ای و دغدغه های بین المللی اجازه دهد، صورت خواهد گرفت. این سخنان به معنای موضع گیری علیه سیستم موشک دفاعی امریکا است. پوتین تاکنون بارها چه در جامه نخست وزیر و چه در قامت این روزهایش تاکید کرده که مسکو از واشنگتن در خصوص این سامانه تضمین امنیتی می خواهد.
تلاش اوباما برای به ثمر نشاندن این قرارداد هسته ای تغییر در رویه مقابله با پوتین را به دنبال داشته است. مردی که اوباما سه سال تمام نادیده گرفت تا شاید بتواند با دمیتری مدوف که به اصلاح طلبی بیشتر شهرت داشت به توافق برسد. با وجود اینکه او می توانست چند روز صبوری به خرج دهد، اما به پوتین برای پیروزی در انتخاباتی تبریک گفت که بسیاری از ناظران آن را آلوده به تقلب خواندند. چهل و چهارمین رئیس جمهوری آمریکا حتی لغو لایحه محدودیت تجارت میان امریکا و روسیه مصوب 1974 را تبدیل به اصلی ترین اولویت بررسی کنگره در بهار امسال کرده است.
انچه که در توسل به این استراتژی قابل توجه است بی توجهی به اصلی ترین درسی است که اوباما در نخستین دور حضور در قدرت به آن دست یافته بود. نویسنده این مطلب برای واشنگتن پست در ادامه می نویسد: تجربه تحولات در جهان عرب نشان داد که نباید به قدرتی در حال سقوط پر و بال داد. با حضور صدها نفر در خیابان های مسکو و درگیری خشونت بار میان آنها و نیروهای امینتی ، پوتین بی شباهت به حسنی مبارک نیست. امروز پوتین اوضاع را در کنترل دارد اما مدل حکومتی او ترک برداشته و کشورش اندک اندک علیه او برمی خیزد.
به نظر می رسد که اصلی ترین اولویت دولت پوتین در ماه های نخست تکیه زدن بر کرسی ریاست جمهوری ، مبارزه با تصویب طرح" سرگی ماگنیتسکی " باشد. این طرح را دموکرات هایی ارائه دادند که مخالف نقض حقوق بشر در روسیه هستند و آن را مقوله ای قابل توجه در رابطه میان مسکو – واشنگتن می دانند.
عنوان این طرح از نام فعال حقوق دانی در روسیه اقتباس شده است که اختلاس های چندمیلیونی در وزارت کشور روسیه را افشا کرده و توسط همان مقام هایی که به فساد مالی متهم کرده بود به زندان انداخته شده و در سال 2009 به دنبال شکنجه جان خود را از دست داد. این طرح هم در سنا و هم در کنگره مدافعان خاص خود را دارد و به دنبال تصویب آن افرادی که در این پرونده متهم شناخته شوند از سفر به امریک محروم خواهند شد و البته حساب های مالی آنها در خارج از روسیه نیز بلوکه خوهد شد. در این ماجرا اوباما کنار ولادیمیر پوتین و مقابل کنگره کشور خودش ایستاده است. وابستگان به کاخ سفید در کنگره و سنا تلاش خود را برای بلوکه این طرح به کار گرفته اند. این طرح ماه گذشته برای بررسی به کمیته سیاست خارجی سنا فرستاده شد اما به درخواست اوباما تا پایان نشست گروه هشت در کمپ دیوید و حضور پوتین در خاک امریکا ، بررسی آن به تعویق انداخته شد.
ترجمه : سارا معصومی
باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا ولادیمیر پوتین را آخرین ابزار پیروزی در حوزه سیاست خارجی می داند
اکنون دیگر بر همه مشخص است که باراک اوباما رئیس جمهوری امریکا به ولادیمیر پوتین به چشم شریکی در دومین دور از ریاست جمهوری اش نگاه می کند. اما مشکل از این حقیقت ریشه می گیرد که پوتین تمایلی به این ایفای نقش ندارد. بیانیه کاخ سفید که در روز چهارشنبه منتشر شد و در آن اعلام شده بود شخص پوتین در جامه رئیس جمهوری تازه سوگند خورده روسیه در نشست گروه هشت شرکت نخواهد کرد، پیام چندان خوشحال کننده ای برای واشنگتن نبود. ابتدای ماه جاری بود که رئیس جمهوری آمریکا مشاور امنیت ملی خود تام دانیلون را با پیامی در دست به مسکو اعزام کرد. پیامی که به گفته شاهدان عینی چند صفحه ای بود و اصلی ترین محور در آن آمادگی برای همکاری با پوتین بود.
پوتین در توضیح عدم حضور خود در کمپ دیوید به بهانه نشست گروه هشت کشور اقتصادی ، تشکیل دولت تازه در روسیه و شکل دادن ترکیب کابینه را بهانه کرد. این در حالیست که او اکنون رئیس جمهور است و نه نخست وزیری که مسئول سروسامان دادن به جزئیات تشکیل کابینه باشد. برخی مقام های نزدیک به کاخ های سفید و کرملین با رد این بهانه پوتین ادعا می کنند که وی با پرهیز از حضور در این نشست در حقیقت اعتراض خود را به حمایت تلویحی سنا از معترضان روس که مخالف پوتین هستند، نشان داد. برخی نیز دلیل این حرکت پوتین را معادله های پشت پرده وی می دانند. مردی که همواره قدرت خود را پنهان نگاه داشته است.
به هر حال پوتین نسبت به اصلی ترین دلیل تمرکز اوباما بر روی خود اشتیاق چندانی نشان نمی دهد: رسیدن به توافق هسته ای کلیدی در خصوص آمار تسلیحات در اختیار در پایان سال 2013 میلادی. پس از امضای توافقنامه استارت جدید در سال 2010 میلادی به نظر می رسد که دو طرف برای به توافق رسیدن در سال 2013 نیز مشکل آنچنانی با هم نداشته باشند. امضای این قرارداد با روسیه در سال 2013 به معنای موفقیت اوباما در دوستی با روسیه و کاهش از تسلیحات استراتژیک هسته ای است که در این مدت جنجال های فراوانی را به همراه داشته است. اوباما دقیقا به دلیل شعارهای رنگینش در این خصوص بود که جایزه صلح نوبل را از آن خود کرد.
با اینهمه به نظر نمی رسد که آقای پوتین چندان به این همکاری مایل باشد. هفته گذشته او لیست هفت اولویت روسیه در رابطه با امریکا را مشخص کرد و در ششمین بند آورده شده است: کاهش بیشتر تسلیحات استراتژیک مخرب . البته در توضیح این بخش آمده است که این کاهش تنها در شرایطی که مسائل منطقه ای و دغدغه های بین المللی اجازه دهد، صورت خواهد گرفت. این سخنان به معنای موضع گیری علیه سیستم موشک دفاعی امریکا است. پوتین تاکنون بارها چه در جامه نخست وزیر و چه در قامت این روزهایش تاکید کرده که مسکو از واشنگتن در خصوص این سامانه تضمین امنیتی می خواهد.
تلاش اوباما برای به ثمر نشاندن این قرارداد هسته ای تغییر در رویه مقابله با پوتین را به دنبال داشته است. مردی که اوباما سه سال تمام نادیده گرفت تا شاید بتواند با دمیتری مدوف که به اصلاح طلبی بیشتر شهرت داشت به توافق برسد. با وجود اینکه او می توانست چند روز صبوری به خرج دهد، اما به پوتین برای پیروزی در انتخاباتی تبریک گفت که بسیاری از ناظران آن را آلوده به تقلب خواندند. چهل و چهارمین رئیس جمهوری آمریکا حتی لغو لایحه محدودیت تجارت میان امریکا و روسیه مصوب 1974 را تبدیل به اصلی ترین اولویت بررسی کنگره در بهار امسال کرده است.
انچه که در توسل به این استراتژی قابل توجه است بی توجهی به اصلی ترین درسی است که اوباما در نخستین دور حضور در قدرت به آن دست یافته بود. نویسنده این مطلب برای واشنگتن پست در ادامه می نویسد: تجربه تحولات در جهان عرب نشان داد که نباید به قدرتی در حال سقوط پر و بال داد. با حضور صدها نفر در خیابان های مسکو و درگیری خشونت بار میان آنها و نیروهای امینتی ، پوتین بی شباهت به حسنی مبارک نیست. امروز پوتین اوضاع را در کنترل دارد اما مدل حکومتی او ترک برداشته و کشورش اندک اندک علیه او برمی خیزد.
به نظر می رسد که اصلی ترین اولویت دولت پوتین در ماه های نخست تکیه زدن بر کرسی ریاست جمهوری ، مبارزه با تصویب طرح" سرگی ماگنیتسکی " باشد. این طرح را دموکرات هایی ارائه دادند که مخالف نقض حقوق بشر در روسیه هستند و آن را مقوله ای قابل توجه در رابطه میان مسکو – واشنگتن می دانند.
عنوان این طرح از نام فعال حقوق دانی در روسیه اقتباس شده است که اختلاس های چندمیلیونی در وزارت کشور روسیه را افشا کرده و توسط همان مقام هایی که به فساد مالی متهم کرده بود به زندان انداخته شده و در سال 2009 به دنبال شکنجه جان خود را از دست داد. این طرح هم در سنا و هم در کنگره مدافعان خاص خود را دارد و به دنبال تصویب آن افرادی که در این پرونده متهم شناخته شوند از سفر به امریک محروم خواهند شد و البته حساب های مالی آنها در خارج از روسیه نیز بلوکه خوهد شد. در این ماجرا اوباما کنار ولادیمیر پوتین و مقابل کنگره کشور خودش ایستاده است. وابستگان به کاخ سفید در کنگره و سنا تلاش خود را برای بلوکه این طرح به کار گرفته اند. این طرح ماه گذشته برای بررسی به کمیته سیاست خارجی سنا فرستاده شد اما به درخواست اوباما تا پایان نشست گروه هشت در کمپ دیوید و حضور پوتین در خاک امریکا ، بررسی آن به تعویق انداخته شد.
ترجمه : سارا معصومی
لا يوجد حالياً أي تعليق