نخستن اجلاس وسيع نيروهاي ملي دموکرات

هیچ جایی کسی را نه تنها نمی یافتی همه گان دسته دسته گرد امده لب خند و شادمانی ان لحظه دنیایی پر ارزش بود.

از خود شهر شروع تا همه کشورهای اروپایی غربی و امریکا علاقه مندانی برای اشتراک در این جلسه صادقانه قدم رنجه فرموده بودند .

ارام ارام مردم داخل تالار شده چوکی های اساسی و چندین قطار که چوکی های فرعی حتی در میان رهرو ها چوکی های اضافی پر گردید . تلاوت قران توسط شیخ حسین اغازگر جلسه بود .

بخاطر شهدان پاک روان همه بپا خاسته لحظه یی سکوت نمودند. احزاب وسازمانها اشتراک کننده با تفاهم هم در هیات ریسه سکرتریت جابجا گردیده هر حزب وسازمان در باره اهداف و برنامه های خود روشنی انداخته اعضا ی رهبری و یانمایندگان همه احزاب و سازمانهای ملی – مترقی و دموکرات یا افراد مستقل چون ( فرید سیاووش – شمس کشمی – رحمت الله بیزنپور– امان الله استوار – خلیل زمر – صلاح الدین صمیم – یاسین بیدار- شفیق الله توده یی- اصف احمد سیلم صابر -سرور منگل -البرز- جلیل پرشور- بصیر کامجو- راضیه شهرستانی ................. .....) سخنرانی نمودند .

پیام های رهبران احزاب چون نور الحق علومی – شیر محمدبزرگر لطیف پدرام و سایر ین را همه میتوان امید وار کننده به اینده نگریسته و پیام محترمه فوزیه کوفی عضو پارلمان افغانستان توسط یکی از اعضای هیات ریسه به اشتراک کنندگان قرایت گردید.

فضای جلسه در کل عالی بوده تشنگی اعضا صادق ح دخ ا (حزب وطن) و سایر نهاد های مترقی و ملی برای تامین وحدت دوباره را در چهره های اشتراک کننده این جلسه و صحبت ها ی کتبی و شفاهی سخنرانان با وضاعت احساس نموده و درد دوری نفاق و فاصله ها را از سخنان همه صحبت کنندگان بالخصوص محترم جلیل پرشور و داود عزیزی بیشتر از همه لمس و احساس مینودیم .

احساسات پاک و مقدس رفقایکه برای زنده ماندن حزب و نیروهای مترقی تلاش داشتند قابل درک و روشن بود .

ان چه قابل درک و جالب بود در هنگام تفریح و غذا خوری احساس ان را نمیتوانست کرد که اینها از احزاب مختلف و سازمانهای های مختلف متشکل شده باشد همه اشنا همه صمیمی همه دوستان بالبان پر خنده و نشاط و بادل های مملو از خوشی برای فردا مشترک و همه برای اینده و نجات وطن به اینجا امده بودند. نواقص و کمبودی های تخنیکی را نمیتوان بزرگ نشان داد چون دست یافتن به همه امکانات در غربت کار ساده نبوده ولی انچه را بمثابه درس باید اموخت اینست که در یک جلسه مشترک از سازمانهای مختلف و شخصیت های جداگانه و نظریات مختلف اختلافاتی چندان عمیقی بنظر نمیرسید تا ان مانع ایجاد وحدت و یکپارچکی مجدد گردد .

گذشت ها و نرمش ها در صحبت ها و بیانیات هر کدام از ابراز نظر کنندگان بچشم خورده و شرین تر از ان اینست که در میان صفوف هیچ نوع بیگانگی و جدایی احساس نمیشد که این خود برصداقت وایمانداری پایدار صفوف به ارمانهای دیرنه ح دخ ا(حزب وطن) مهر تایید میگذاشت .

شرین گفته اند که( اگر تو بگویی منم و من بگویم منم نه تویی نه منم و اگر تو بگویی تویی و من بگویم تویی هم تویی و هم منم).

از لابلای هر صحبت اشکارا میگردید که هیچ کسی ویا سازمانی به تنهایی قادر به به یک چرخش عظیم در روند جامعه که دارد بسوی بربادی کشانیده میشود را نداشته وحدت و یکپارچکی دوباره همه گان بدون درنظر داشت سلیقه های شخصی خود توانمندی یک نیروی عظیمی که بتواند بر زخم های وطن و مردم رنجدیده ان مرحم گذارد و ان را از بربادی که اورا بر لبه پرتگاه میکشاند نجات داد .به امید چنین روزی