تنفر

همشهری آزرده سلام!

قبل از همه باید بگویم که من به دفاع از کسی نیآمده ام،و هدفی که در آن نفی و یا قبول کدام قوم ،ملت و یا حزبی باشد ندارم.صرف میخواهم نظرم را به همدیارانی که بنابر دلایل جنگ در خانه ما وظلم به تمام مردم وطن ویرانه ما خشمگین و آزرده از هم هستند و یا هستیم در میان بگذارم . اگر ره به یاوه بردم معذورم بدارید.

عزیزان!ما همه از هم جدا در پارچه های کوچک به خاطری که از هم بدی دیده ایم و همیشه حاضر تا جواب هم را با با قهر بدهیم و دوای درد خود را در نبود یک دیگر میجویم . چنان چشمان ما را خون گرفته که حتی لحظه صبر در ما نمانده.

میخواهم که بپرسم برادر جان بگو در این وطن کی ظلم نکرده ؟کی درد نکشیده ؟ کی کشته نداده؟خانه کی خراب نشده؟

طرف سخنم شما مردم عام این طن هستید که قربانی سیاست های جاطلبانه دیگران شده اید.

در این خطه بسمل هر قومی ،ملتی،انسانی کشته یک نا جوانمردی است.چه خون آشام شده ایم ؟آیا در سینه های ما قلبی وجود دارد؟آیا ما دوست داشتن را میفهمیم که چیست؟آیا وقتی از انسانیت گپ میزنیم میدانیم که چه میگویم ،یا که به غیر از قصاب برادر بودن دروغ گوی بی شرمی هم هستیم؟برادر من! ای من!ای تو!ای ما!ای همه!

ما که از ملیت خود دفاع میکنیم و با چه احساس از درد هم قریه خود میگویم ،کجا میرودآن احساس وقتی در باره ملت دیگر و قریه دیگر باید چیزی بگویم؟ عجب انسان های دو چهره هستیم.

قهر نشولطفآ!

برادر افغان که از برادر تاجک شکایت داری و او را زشت میخوانی .تو برادر تاجک که از هموطن هزاره زخم ها داری و همدیار ازبک که از برادر افغان زخم ها داری.

ای همه که ازهمه مینالید ! به کدام مردم این کشور رحم شده ؟ نمیخواهم که دلیل بیاوری ،که همه دلیلی برای عمل بد خود دارند.

ولی مهربان بدان که نه ازبک نه تاجک نه هزاره نه هم افغان گناهی دارند .همه مردم شریفی هستیم که من آن را در اشک های مادری که فرزندش را کشته اند دیده ام ،من در نگاه معصوم و کودک یتیم و در سر راه مانده وطنم دیده ام ،من آن را در چهره خزان و درمانده پیرمردی با همت وطنم دیده ام.

حرف هایم در مقابل هم قرار گرفته انسان قاتل و انسان مهربان هر دو در من است ،ولی کدام آنها من هستم ؟فکر میکنم که انسان نیک ومهربان ،چون هیچ انسانی بد به دنیا نمیآید .این شرایط است که اورا بد میسازد، که در مورد ما هم چنین شده.

پس مشکل کجاست؟چرا به هم افتاده ای و از نفرین هم احساس آرامش میکنیم؟من میدانم ،تو هم میدانی همه میدانیم ولی جادو شده ایم و کاری در مقابل آن انجام نمیدهیم ،و این جادوگران هم حکام این دیار بودند ،هستندو همچنان ادمه دارند.

بلی اینها هستند مشکل اساسی ودشمن همه مرد فقیر و بیچاره میهن ما.این حکامی که فرق ندارد از کدام قوم هستند.

شما قلم یه دستان که زبان درد مردم هستید این موضوع را به مردم بگوید.چرامن این میگویم ؟

وقتی ما در باره حاکمیت استبدادی حکام افغان(از ابدالی ها تا امروزی ها) مینویسیم و از جفای آنها گپ میزنیم ،نباید برادران همدیار افغان مارا که جز مردم عامه هستند شامل بحث خود نمایم و آنها را بد بگویم.زیرا در طول حکومت شاهان ظالم این وطن عده کثیر این مردم هم چون من وتو مظلوم بوده اند و ناروای ها دیده اند،پس چرا ما در مقابل این افغان های فقیر و دردمند که هیچ ارتباطی با حکام زمان نداشته اند جبهه بگیریم.همچنان که برادران تاجک ما که در طول تاریخ جز درد و رنج چیزی نصیب شان نشده ،فکر نمیکنم که کسی بگوید که هموطنان تاجک ما در زمان فلان حاکم تاجک زنده گی بهتر از دیگران داشته اند.نه هم برادران ازبک ما چنین بوده اند نه هزاره ها ی این وطن که تازه به قوم محروم هم مسما بوده اند

برادر در این وطن دو فامیل وجود دارد اول فامیل حاکمان و قدرت طلب ها دوم فامیل مردم عامه و فقرا . که اولی به خاطر اهداف خود دومی را استفاده نموده وبه نفع خود به کار میبندد.

با صد حیله ونیرنگ تحت عنوان این که این کشور مال توست و دیگران حق ندارند ویا تو مظلوم هستی و حق تو را خورده اند(این موضوع حقیقت داردولی حربه استفاده جوها شده که کمترین احساسی درمورد این حق ضایع شده ها ندارند) تو شیعه هستی تو سنی هستی تو اکثریت هستی تو این هستی و تو آن هستی و در آخر هم در اثر این تفرقه ها

و این به جوش آوردن احساسات مردم وقتی به کرسی نشست و لذت قدرت و ثروت چشید که همه را به بهانه حق تو بدست آورده شروع میکند به معامله ها و خرید و فروش و صرف به خاطر یک هدف که قدرت را حفظ کند.

سیاست" تفرقه بیندازو حکومت کن "که سیاست انگلیس ها در مورد وطن ما بود به حکام این سرزمین سرایت کرده است .البته همیشه حاکمیت ظالم از نفاق مردم یک کشور استوار میماند.(و حکام پیش ازآمدن انگلیس ها هیچ تعریفی نداشته اند و حتی با از بین بردن قوای دفاعی هند شرایط را برای تجاوز استعمار انگلیس آماده ساخته اند)

و این حکام با استفاده از این نیرنگ توانستند چنان که میخواستند به مردم تاختند.ولی وحشت من از این است که این نیرنگ ها کاری افتاد و حال در میان مردم عامه وطنم چنان فاصله افگنده که دیگر حاکم زمان ضرورت به این هنر ندارد، که مردم ما خود تشنه خون هم شده اند و فقط و فقط این حکام هستند که نفع میبرند و میوه زحمت خود را میچینند و بس.

بلی هموطن ما در مقبل هم ظلم کرده ایم ،همدیگر را صرف به خاطراین که از قوم من نیست به هزار نوع نادرست رنجانیده ایم. ما همه جنگ های قومی را در وطن خود شاهد بوده ایم و هستیم. افغان ناتوان تیغ در دست به تاجک ناتوان حمله ور است .هزاره به خاطر حق خود تاجک و افغان را میرنجاند .ازبک به خاطری که محرومیت کشیده هزاره را زخم میزند. تاجک هم به افغان میتازد. همه در یک دایره دفاع و تجاوز سرگردان و همه به جان هم.

اگر همه برحقیم پس کی مظلوم است؟چرا از همدیگر که قربانی سیاست های تفرقه اندازان شده ایم متنفریم؟

شما را به وجدان شما قسم که چنین نیست؟ایا از هم تنفر نداریم ؟ آیا مثله قوم، زبان و منطقه در مناسبات ما تاثیر ندارد؟

آیا یک خوستی با هلمندی بیشتر امکان دوستی دارد یا که با یک بامیانی ،پنجشیری یا جوزجانی؟نه آن خوستی بلکه همه ما چنین هستیم.

ما از یک طرف در مقابل هم گناهکاریم و آن این است که در اثر تبلیغات رهبران و روشنفکر نما های مغرض فریب خورده ایم و خنجر بروی هم میکشیم.وقتی گفته اند که فلان شاه سابق با مردم هزاره جفا کرده آن را به مفهوم کل افغان ها آورده اند . هرگاه گفته اند که فلان رهبر تاجک چنان کرده او را معیار همه تاجکان مثال آورده اند،وبه همین شکل در مورد برادرازبک و هزاره ما.

ولی از خانب دیگر وقتی در کل نظری به آگاهی مردم ما بیندازی گناهی ندارند،مردم صادق و خوش باور با معلومات کمتر هستیم، (این را خدا نخواسته توهین گمان نکنید)البته برای آن که چنین باشیم پلان ها به کار بسته شده و کار ها صورت گرفته.

و ما به جای آنکه از دشمنان اصلی مان که همانا کرسی نشین ها و حکام و شاهان باشند حق خود را بخواهیم وباهم یک دست شویم ،به جان هم افتاده ایم وآله دست قدرت طلب ها شده ایم.

وقتی نوشته های یک عده از هموطنان را که در باره جفا های تاریخی که صورت گرفته که خالی از حقیقت نیستند ودر سایت های انترنتی در اختیار مردم گذاشته شده میخوانم، آنها ناخواسته ویا خواسته به جای آنکه از عاملین جنایات

کشور شکایت کنند آنها را نظر به قوم شان از هم جدا کرده اند و به تمام آن قوم و ملت او تاخته. چرا؟

همه کم و بیش چنین هستیم . بیاید که علت اصلی مشکلات را پیدا کرده و به آن مبارزه نمایم و به مردم بفهمانیم که نه تاجک نه افغان نه هزاره نه ازبک بد هستند و بدی کرده اند این حکام هستند که از نکات ضعف ما استفاده کرده اند.

اما بیاید که از آنها بیاموزیم که اگر دیروز دشمن جان هم بودند امروز که مثله مقام و قدرت است با هم کنار آمده اند و چپ و راست بالا و پایین سیاه و سفید همه گرد یک میز نشسته اند نه به خاطر صلاح وطن بلکه برای قدرت و خورد و برد.و ما همچنان از هم جدامانده ایم .

اگر به به کابینه دولت نگاه کنی میفهمی که آن کسی که برای بدست آوردن قدرت دیروز سر از گریبان اقوام ،ادیان ،اندیشه کشیده بودند و به هزار نام مردم را به جان هم انداخته بودند .امروز چه برادرانه همدیگر را تحمل میکنند (که نه از دانای بلکه از ترس ارباب و حفظ قدرت )بیاید ما هم چنین باشیم اما ارباب ما عقل سالم ما باشد نه آن ارباب...

برادر عزیز!

من از مقاله های هموطنان که در باره جنگ، تجاوز ،کشتن ،بستن،سوختن و شکستن در همه دوره های تاریخی این خطه افگار نوشته اند این برداشت را داشتم و عکس العمل آنهای که در جواب گفتن بر خواسته اند چنین به نظرم آمده ، و فکر میکنم که عده بیشتر مردم هم همین برداشت را خواهند داشت. تا نظر شما چه باشد؟

هموطن شما

بصیر احمد مهاجر