فراز هایی از کتاب کنزالمهملات والاکاذیب

فراز هایی از کتاب کنزالمهملات والکاذیب
بخش ششم :
آقای شاه محمود حصین، در صفحهء36 مثلث بی عیب خویش ، لیست هیأت تحقیق وزارت داخله را ، از روی حدس وگمان وقیاس می نویسد، بدون آن که برای اثبات ادعایش سندی ارائه کند. در این لیست تمام اعضای هیأت تحقیق پرچمی ها اند، حتا آقای نصرالله عمر خیل و عیسای پغمانی مدیر استخبارات وزارت داخله که خویشاوند قدیر وزیر داخله بود. وپس از آن که نیش زدن جنرال باقی را " روی دست می گیرد" و می نویسد باقی پتک ( معلوم نیست منظور حصین پُـتک آهنگر است یا پَتــکی که سربازدرآن آب می خورد)، می رود به سراغ هیأت محکمه نظامی ، وپس از آن که به فتوای خود مرحوم دگروال محمد یوسف قوماندان قوای پانزده زرهدار آن وقت را در ترکیب محکمه نظامی شامل می سازد وجنرال عبدالرحیم معاون ریاست محاکمات اردو ودگروال محمد عثمان "اندیشه" عضو برجستهء آن ریاست را از این ترکیب حذف می نماید ، با" چَل وچَم " به یادداشت قلمی پاچا گل وفادار – که چون چاپ نشده ، سندیت ندارد – رجوع می کند ونتیجه می گیرد که در امر به سررسانیدن کودتا ، خلقی ها سهم برجسته داشتند. ودرصفحهء 37 کتابش در این مورد چنین می نویسد:
" ...وشماری از افسران پرچمی بگونه برمار مرده شمشیر فرو برده باشند ، چیزی که در قیام هفت ثور تکرار مسخرهء داشت ."
آری خواننده عزیز! می بینید که این استاد ادبیات چه قشنگ اما چه جفنگ می نویسد. به به ، خانه ات آباد ای اوستاذ، با این جمله پردازی که چه ساده و روان ودارای مبتدا وخبر ومعنا ومفهوم است . البته که من حرفی در این مورد نمی توانم داشت . نام خدا! دیگرهم کلان شوی. اما، حرف من برسر این است که مثلاً از آن" متباقی قریب به اتفاق " افسران خلقی که در کودتای 26 سرطان سهم داشته بوده باشند ، آیا حصین دست کم نام پنج نفر افسر خلقی را گرفته می تواند که در قوای زمینی در شب کودتا کدام نقشی را به عهده داشته بوده باشند. گفتنی است که پاچاگل وفادارهم خلقی نبود ونام های افسرانی را که ذکرکرده ، همه ء شان خلقی نبودند. والبته که نقش قوای هوایی در کودتا بسیار کمرنگ بود. تنها پس از پیروزی قوتهای زمینی بود که در ساعت هفت صبح 26 سرطان چندبال طیاره حربی به هوا برخاستند. همچنان حمید محتاط را همه می شناسند ومی دانند که در آن وقت نه خلقی بود ونه پرچمی. بل بعد ها به گروه کار تعلق سازمانی پیدا نمود. دیگر این که از حصین باید پرسید که مگر اشخاص کلیدی ونقاط مهم وسترانیژیک را در شهر کابل وولایات افسران خلقی گرفتار وبه دست آورده بودند ویا افسران پرچمی ؟ مثلاً درگرفتاری شهزاده احمدشاه ، سردار ولی ، خان محمد خان وزیر دفاع ، موسی شفیق صدراعظم وسایر جنرالان وقوماندان اردو ویا دربه دست آوردن نقاط مهم مانند رادیو افغانستان ، ارگ شاهی ، مراکز فرماندهی مرکز وولایات کدام افسر خلقی نقش داشت؟ حتا یک نام هم گرفته می توانید آقای حصین از آن "متباقی قریب به اتفاق " تان ؟
از حرف های دیگر حصین که در صفحات 40 و41 آمده وپرچمیها به خصوص این ناتوان را آماج حملات ناجوانمردانه قرار داده است ، می گذرم.، نه به خاطر آن که حرفی برای گفتن نیست ، بل به این سبب که این حرف ها به قدری سخیف وبازاری بیان شده اند وچنان احساساتی وشعار گونه اند که پاسخ گفتن به آنها ، به معنای سقوط کردن در همان گندابی است که حصین در آن دست وپا می زند. همچنان از تحلیل های فلسفی وتحقیق های تاریخی او که در زیر عنوان " دربارهء انقلاب " نوشته شده وعبارت است ازابهام گویی ها وتناقض های بسیار ودروغ های به قول عرب ها " لا تعد ولا تحصی " ، نیز می گذرم. بگذار او خوش باشد
که چون سر خود را در زیر آب فرو برده ، کسی پاهایش را نمی بیند. در حالی که او خود کور است وگمراه وفریب کار، نه مردم. مردم همه چیز هارا می بینند ، درک می کنند ومی شناسند. محمود طرزی دربارهء این کوران سیاه دل چه خوب سروده بود:
گمراه آن را باید بــــدانی که کور باشد ره را نه بیند
آخرچه گردد، آیا تو دانی در چاه افتد ، عاجز نشیند
بیچاره اعمی ، بیچاره گمراه
***
دربارهء قتل روانشاد میر اکبر خیبر ، نیز آقای حصین صفحه سیاه کرده و در صفحات45 الای 49 کتابش درُفشانی کرده ولی نتوانسته است که قاتل آن مرد فرزانه را به خوانندهء کتابش معرفی کند. او به گفته های بی اساس غوربندی استناد کرده وکوشش نموده تا آن قتل را به استشارهء ببرک کارمل فقید وانمودبسازد. بیچاره ، هرکس را در آیینهء یاران آدمکش خویش دیده وتصور کرده که تمام رهبران مانند رهبر آدمکش او یعنی حفیظ الله امین توطئه گر و میر غضب وجلاد اند، که درپیش روی ده ها نفر، نابغه شرق ورهبر خود
نورمحمد تره کی را به قتل رسانید. او کوشش بسیار کرده است تا ازبرادران عالمیار این " سه تفنگدار " خون آشام دفاع کند. " آبلوف " را نمک به حرام بخواند . حفیظ الله امین ملعون را برائت دهد واشک تمساحی بریزد به خاطر کشته شدن آن دانشی مرد مبارز ودیگر هیچ! وما راببین که تصور می کردیم ، این جنابی که شغلش تاریخ است ، پس از پنج سال تحقیق وپژوهش ، سر انجام از راز قتل خیبر شهید پرده بر می بردارد؛ ولی زهی خیال باطل !!
حصین در رابطه به وحدت حزب دیموکراتیک خلق افغانستان در آستانهء کودتای هفت ثور ( صفحهء 50 )
مثلث بی عیب چنین می نویسد:
" ... اولاً وحدت به صورت معلوم تحمیلی ومیکانیکی بود. این تحمیل نه صرفاً از جانب شوروی آنچنانکه تبلیغ کرده اند بلکه بیشتر به دلیل ترس هردوجناح حزب از حملهء رژیم بود..."
اگرجه درین جا، نویسنده تلویحاً به تحمیل وحدت از جانب شوروی معترف است ، باآنهم ترس هردو جناح حزب راازحملهء رژیم ، دلیل وحدت می داند. در حالی که که همه اسناد دال وگواه برآن است که ابتکار وحدت حزب وسررشتهء آن به دست شوروی ها بود. برای کسب معلومات بیشتر در این زمینه نگاه شود به کتاب های " افغانستان در منگنهء جیو پولیتیک " ، " طوفان در افغانستان " ، " جنگ در افغانستان " و..
در صفحهء 51 آقای حصین عصبانی وخشمگین است که چرا نویسندهء اردووسیاست ، آقای سید محمد گلاب زوی را ، خرد ضابط ومیخانیک در قوای هوایی ومدافعه هوایی قوای مسلح وقت افغانستان ، معرفی کرده است. در این مورد اولاً باید گفت که بر آقای حصین لازم بود تا این انتقاد را متوجه حفیظالله امین می
گردانید، زیرا همو بود که همیشه باند گلاب زوی ، وطنجار ، سروری ومزدور یار می گفت، آنان را چهار یار می خواند وباند خرد ضابطان خطاب می کرد. ثانیاً این که معمولاً هنگام اسم گرفتن از نظامیان در نبشته یی یاتاریخی ، رتبه ودرجهء نظامی ومقام شخص ذکر می گردد. به گونهء مثال هنگامی که حادثهء هفت ثور رخ داد ، محمد اسلم وطنجار جگرن بودوقوماندان کندک در قوای چهار زرهدار. حالا اگر کس وقایع آن زمان را می نویسد ، اگر بنویسد که ستر جنرال محمد اسلم وطنجاروزیر دفاع در روز قیام مسلحانهء هفت ثور وظیفهء سوق وادارهء قوای چهار زرهدار را به دوش داشت و با کندک تحت امرش به سوی کابل حرکت کرد، آیا باعث تعجب نخواهد گردید؟ سترجنرال وقوماندانی کندک ؟ بنابراین آقای حصین می بینید که من آقای سید محمد گلاب زوی را هر گز توهین نکرده ام ، بل این جا وآن جا از قاطعیت ، سازماندهی وکارفهمی او تمجید نموده ام .
حصین در صفحه 52 مثلث بی عیب می نویسد:
" ... امین چه خوب چه بد یک چیز داشت ( نمی گوید یک صفت ویا یک خصلت داشت ) وآن اینکه دشمن شماره یک پرچم بود. )
آفرین ، به این می گویند فرهنگ اعتراف !!
در مورد این که امین دشمن شماره یک پرچمی ها بود ، کشفی نیست واین را همه می دانند ، از گبر گرفته تا ترسا. ولی به این بهانه ، اعتراف حصین به دشمنی باپرچمی ها که از ژرفای وجدانش آن را بروز داده است ، نما یانگر همان فرهنگ اعترافی است که مدتها پیش از قلم استاد زریاب در مجلهء " رنگین "آلمان به چاپ رسیده بود.
درمورد نقش جنرال خلیل الله مرحوم در قیام مسلحانهء 7ثور که بار ها آقای حصین به منظور استخفاف شخصیت او ، نامبرده را " سگباز" خوانده است – ولی ما که خردضابط را خرد ضابط می نویسیم نه چیز دیگری، همین آقای حصین زنجیر پاره می کند -- چنین می نویسد:
" .. تا جای که بیاد دارم خلیل الله روز سوم قیام بالباس ملکی در برابر وزارت دفاع در مقابل دروازهء ارگ پیدا شد وادعای حمایت از قیام را مطرح کرد که کسی به ادعای او در آن روز وقیع نگذاشت."
اما تا جایی که تاریخ به یاد دارد ، خلیل الله مرحوم که در آن وقت رئیس ارکان لوای 88 توپچی درمهتاب قلعه بود، به مجرد خبرشدن از قیام افسران حزب ، با آتش متکاثف توپچی جلو تعرض فرقه7 ریشخور را گرفت وبعد در شامگاه همان روز قرار گاه قول اردوی مرکز را که در قصر تاج بیگ دارالامان واقع بود ، در هم کوبید. البته که من وعدهء زیادی ازافسران قرارگاه شاهد این آتشباری مؤثر او بودیم که در نتیجه دگرجنرال غلام حیدر رسولی مجبور شد، قرار گاه خود را ترک بگوید. اما تاریخ نمی داند که آقای حصین در آن شب در کدام جویچه یا مرغانچه پنهان شده بود که از وقایعی که درکابل می گذشت خبر نداشت.
در بارهء نقش برجستهء جنرال خلیل الله در قیام مسلحانهء 7 ثور، آقای عبدالحمید مبارز در صفحهء 374 کتابش " تحلیل واقعات سیاسی افغانستان از 1919 – 1996 " چنین می نویسد :
" ... قوای توپچی مهتاب قلعه تحت قوماندانی خلیل که یک پرچمی بود به هدایت ببرک داخل کودتا ومحاربه شد وفرقه 7 را تحت آتش قرار داد وتانکهای قوای 4 و 15 نیز از دو طرف وارد شده وقوای هوایی باردیگر شامل محاربه شد وفرقه 7 مجبور به عقب نشینی می شود. "
چنین است قضاوت تاریخ وچنان بود قضاوت نویسندهء هزل نامهء مثلث بی عیب. ولی ازاین هجو وهزل عبث وبازاری که بگذریم ، می رسیم به این کنایه وطعنه وطنزی که این استاذ بذله گو به ارتباط سخنان شاد روان ببرک کارمل درباره ماجرا جویی انگاشتن قیام هفت ثور، درصفحهء 53 مثلث بی عیب نوشته است :
" ... او ( ببرک کارمل ) در چنگال نیرومند امین در میدان هوایی در حالی قرار داشت که از ترس بلا تکلیفی به تب زرد گرفتار شده بود... "
 
در حالی که این نگارنده تردید دارد که انسان از بلا تکلیفی به تب زرد دچار شده می تواند وتب زرد هم که لابد از کشفیات حصین می تواند بود .پس خدمت خوانندهء عزیز عرض می کنم که ببرک کارمل با صراحت وصدای بلند -- همانطوری که در تمام حیات پر افتخارش عادتش بود— درهمان نخستین روز قیام گفته بود
که این قیام ، یک حرکت کودتایی است ، نه انقلاب ملی ودیمو کراتیک. و همین گفته پاشنهء آشیلی شد برای او
که حفیظ الله امین خون آشام نه تنها درصحبت ها وبیانیه های خود ازآن یاد می کرد وحتا در رساله یی که اندر باب انقلاب ثور درزمان حاکمیت نور محمد تره کی به طبع رسیده بود، تلویحاً اشاره هایی در مورد مخالفت ببرک کارمل در برابر آن قیام ماجرا جویانه، صورت گرفته بود.
در صفحهء 54 جورج آرنی مظلوم یک بار دیگر پخته پرانک شده وبه حیث جاسوس معلوم الحال معرفی می گردد، البته بر خرق عادت همیشه گی : بدون هیچ مدرک وسند. وحصین در موردش می نویسد که وی
احتمالاً افغانستان را ندیده بود. ولی آیا عجیب نیست که کسی که افغانستان را ندیده باشد ، جاسوس باشد وآنهم معلوم الحال. مگر او جاسوس انگلستان برای افغانستان در لندن بود ؟
چند سطر بعد تر می نویسد که پرچمی ها در ارگ مقاومت کردند واز آن جمله دگرمن هدایت الله شهید. امااین از بی معلوماتی حصین است که در حالی که شغلش تاریخ است هدایت شهید را به حیث افسر گاردجمهوری محمد داوود می پندارد، در حالی که او یکی از افسران برجستهء قطعه کوماندو بود ودر یورشی که بر ارگ جمهوری صورت گرفت ، خودش وفطعهء مربوطه اش نقش برجسته داشتند وبه همان خاطر رئیس اوپراسیون ستردرستیز وزارت دفاع مقرر شد. امادیری نگذشت که در اثر توطئهء امین گرفتار شد ودر جریان تحقیق ، شکنجه گران آنقدر اورا شکنجه دادند که ابریق رحمت در کشید وجان به جان آفرین تسلیم کرد.
"
***
آقای حصین در صفحهء 55 اثرش می نویسد که در صفحهء 139الی 140 اردو وسیاست ، از زبان محمد خان جلالر وزیر تجارت وقت در بارهء تعداد کشته شده گان ارقامی ارائه شده است که گویی اودر قیام اشتراک داشته است. در حالی که از زبان او هیچ نقل قولی در کتاب اردو وسیاست آورده نشده است. بل ، آن چه آمده است ، بُرش هایی است از کتاب " تجاوز .. " نوشته ء داوید گای – و – ولادیمیر سینگروف ، ژور نالیستان روسی که با سید محمد گلاب زوی مصاحبه کرده ودر صفحهء 19 کتاب شان ثبت کرده اند. این دگر جنرال گلابزوی سابق وزیر داخله ء جمهوری افغانستان است که از قول جلالر برای آن دو ژورنالیست حرف هایی را حکایة می کند : " ... داوود خان زمانی که صدای فیر ها را شنید به اعضای کابینه گفت که می توانید از ارگ خارج شوید.."
در صفحهء 57 مثلث بی عیب ، آقای حصین مانند یک کارشناس نظامی وارد بحث می شود ودر رد اظهارات این ناتوان می نگارد:
" ...پیش بینی دقیق یک عمل سیاسی نظامی از دشوارترین موضوعات مورد بحث است. واما قیام هفت ثور اگر آنچنانکه [ عظیمی ] حکم قطعی کرده است ، قیامی بود ماجرا جویانه ، بدو ن سنجش های لازم نظامی
... چگونه یک نظام دولتی سراسری ودرحال احضارات فوق العاده را در طی ده ساعت از پا در آورد و .. "
آقای حصین شما که نویسنده واستاد وحالا کار شناس نظامی هم شده اید ، حتماً شنیده اید که شاعر می گفت :
آبادی میخانه زویرانی ماست. / حرف دقیقی است . مگر نه ؟ ورنه دلیل پیروزی قیام مسلحانهء هفت ثور که هیچ گونه محاسبه وسنجش نظامی در آن مد نظر گرفته نشده بود ، واقعاً اقدامی بود ماجراجویانه. اما این
پیروزی را نباید در توان وقدرت نیرو های قیام کننده ، بل در ضعف ونا کارآیی رژیم داوود خان ارزیابی وبه بررسی گرفت . تصورش را بکنید که هر گاه در راس ارتش به عوض مرحوم دگر جنرال غلام حیدر رسولی ، یک افسر مجرب ، کار آزموده ودلیر قرار می داشت ،آیا رژیم به همان ساده گی سقوط می کرد؟ در کتاب
" جنگ در افغانستان" ، تنها دربارهء توانایی های کاخ ( ارگ )محمد داوود چنین می خوانیم :
" ... کاخ داوود مجهز به تازه ترین وسایل پدافند ضد تانک بود و شمار پاسبانان آن به 2000 نفر می رسید که 24 تانک T-54 در اختیار داشتند. افزون بر آن ارگ مانند یک دژساخته شده بود وبرای یورش گران آسان نبود به درون آن رخنه کنند. باآغاز تیر اندازی وآتشباری، رسولی وزیر دفاع و نورستانی وزیر کشور ازراه دروازهء احتیاطی گریختند وبا رسیدن به وزارت های خود با دستپاچه گی کوشیدند در برابر قیام کننده گان مقاومت را سازمان دهند. " نک به : " جنگ در افغانستان " نوشتهء گروهی از دانشمندان تاریخ نظامی فدراسیون روسیه. ترجمه عزیز آریانفر. ص76 .چاپ اول 1996 . پشاور
سلیک هاریسون نیز در برابر ضعف سازماندهی قوتهای کودتاچی چنین می نویسد:
" ... موقعی که وطنجار با 50 عراده تانک T-62 به نقطهء مورد نظر رسید ، از قوای هوایی خبری نبود. او به ناچار حمله را شروع کردونیروهای پشتیبان چهار ساعت دیر تر وارد عمل شدند. در طول بعد از ظهر نظایان داوود نتوانستند اورا یاری کنند. مجریان کودتا خوب نیز خوب سازماندهی نشده بودند وتا زمانی که قوای هوایی وارد عمل نشد آ آنها تلاش نکردند رهبران کمونیست را ازززندان بیرون آورند ، یا مراکز کلیدی مانند وزارت دفاع یا رادیو کابل را تسخیر کنند." نک به : " پشت پردهء افغانستان " نوشتهء دیه کوردوویز – سلیک هاریسون . ترجمهءاسدالله شفاهی . ص28 . چاپ اول 1379. تهران
درجای دیگر همین صفحه ، سلیک هاریسون از قول لویس دوپری می نویسد :
" ..در سراسر کشور اغلب افسران عالیرتبه دست به هیچ کاری نزدند تا جنگ خاتمه یافت ونیروهای پیروز روی صحنه آمدند. "
فراز هایی از کتاب کنز المهملات والاکاذیب
بخش هفتم
در همین صفحه جناب حصین از شخصی به نام عطا محمد شیرزی می نویسد که ببرک کارمل در یک صحبت رویارویی گفت که " ما مستقیماً به سوسیالزم می رویم. " اما این گفته شک برانگیز است ؛ زیرا که معلوم نیست در کدام تاریخ ودر کجا ودر حضور چه کسی ببرک کارمل با آقای شیرزی صحبت کرده باشند. وانگهی این یادداشت های قلمی جناب شیرزی تنها به حصین رسیده که دیگران از آن خبرندارند؟
از صفحهء 58 الی 62 ، آقای حصین شرح بی موردی می آورد، دربارهء این که دروزارت خانه های خلقی ها از " الف " تا " ی " کادر خلقی ودر وزارت خانه های پرچمی ها ، کار پرچمی نصب نگردیده بودند. ولی چند سطر بعد تر درصفحه 58 وجدانش تکان می خورد وبرخلاف آن چه در بالا نوشته بود ، چنین می نویسد:
" .. تصفیه های مکرری دردستگاه دولتی صورت گرفت . حزم واحتیاط وگذشت وانعطاف کمتر محسوس بود. احساسات و انقلابی گیری وسبوتاژ های از درون وبیرون از سوی دیگر مصئونیت کادر ملی واداری را به شدت صدمه زد. "
حالا کسی پیداشود وازوی بپرسد که چه تفاوتی بین گفته های تووعظیمی وجود دارد. منظور عظیمی هم همین نابه هنجاری های اداری است که به شیوه ء آمیخته با طنز بیان کرده است . بگذریم. اما نگذریم که حصین به ادامه اتهامات بیشمارش برپرچمی ها ، اتهام دیگری بر آنان وارد می کند ومی نویسد که پرچمی ها به جورج آرنی ودیگران تحفه های گرانبها ودعوت های گرم ونازنین می دادند ، " واین که سلیک هریسن هم پرچمی وار می نویسد.." باید او هم پس از گرفتن آن تحایف گرانبها ودعوت های گرم ونازنین ، پرچمی شده باشد. واین در حالی است که او چند صفحه قبل نوشته بود: همین نویسنده گان غربی که جواسیس معلوم الحالی بودند ، احتما لاً افغانستان را هم ندیده بودند. بنابراین باید از وی پرسید که اگر این جواسیس غربی افغانستان را ندیده بودند وجاسوسی هم می کردند ، چطور به آنها دعوت های گرم ونازنین داده می شد. در کجا؟ آری ، این همه تناقض گویی ودروغ پردازی را تنها از یک بیمار روانی می توان توقع داشت. حضرت سعدی می فرماید : " رأی بی قوت ، مکر وفسون است و قوت بی رأی جهل وجنون. "
درصفحهء 63 مثلث بی عیب چنین می خوانیم :
" ..وآنهای که به جرم تلاش به این خیانت دستگیرمحاکمه واعدام شده اند قربانیان عطش قدرت طلبی کارمل بوده اند وخون شان بگردن همین کارملها، وکیل ها وعظیمی ها ست."
اگر شنیده بودیم که آدمهای " رند " برف بام خود را بالای بام همسایه می اندازند وباور نمی کردیم ، حالا یاید باور کرد. زیرا شخصی به نام حصین که از عقل وهوش خدا دادی برخوردار وکلان آدم و از همان هوشیارانی که از فرط هوشیاری حیران مانده است که چه بخورد ، خواسته است با یک تیر دو فاخته را شکار کند. یعنی از یک طرف گناه کشته شدن هزاران تن پرچمی وروشنفکران وبزرگان اقوام وریش سفیدان و زحمتکشان کشور را به دوش ببرک کارمل فقید ووکیل وعظیمی بیندازد واز طرف دیگر حفیظ الله امین وباند جنایتکارش را تبرئه نماید. نکتهء دیگر این که جالب است که او که کودتا را خیانت می خواند، در مورد کودتای شهنواز – گلبدین قضاوت دیگری دارد ؛ به این معنا که کودتای پرچمی ها در برابر امینِ خون آشام – اگر صورت می گرفت - خاینانه ، وکودتای شهنواز- گلبدین در برابر داکتر نجیب الله کودتای وطنپرستانه بوده است.
***
درصص65 و66 مثلث بی عیب این رند دغل باز ، حرف تازه یی نمی یابیم . حرفها یی را که می نویسد وتحلیل! هایی را که از قضایا می نماید ، پیش از او نیز نویسنده گان فراوانی بهتر از وی گفته ونوشته اند. مثلاً حرف هایی در مورد ، خانواده ، عشیره ، قوم ، قبیله ، وزمین وآب. می توان گفت که خوبتر ورساتر وعلمی تر وژرفتر از آن چه حصین در این چند صفحه نوشته ووقت خود ومن وخواننده ء عزیزی را که اگر زحمت خواندن این تکرار مکررات را به خود داده باشد ، گرفته است. به طور مثال نگاه شود به کتاب " رشد مناسبات اجتماعی – اقتصادی در افغانستان ، قبل از انقلاب ثور". طبع کابل . سال 1988م نوشتهء کاندیداکادمیسین کبیر رنجبر.
اما آنچه در این جستار جالب است ، این است که او از اصلاحات ارضی حاکمیت خلقی دفاع می کند ومی نویسد: " ... پروسه های انقلابی ورادیکال خصلتش چنین است . " اما نمی نویسد که به گفتهء خودش این
" خیز وجست های انقلابی " ، چه پیآمد هایی داشت ؟ آیا عملکرد های عاقبت نیندیشانه وپیش از وقت سور خلقی ها در جامعهء به شدت سنتی ما ، باعث نشد که حاکمیت خلقی نه تنها روز تا روز از مردم تجرید شود ،
ودر نهایت دهقان وارباب از ترس خلقی های سور( عادل ) به کوه ها بالا شوند؟
جناب حصین در صفحهء 67 کتاب خویش در باره اصلاحات ارضی ناکام رژیم خلقی ، چنین دُرفشانی !! می فرماید :
.. هر تحرکی هر قدر هم که با حزم واحتیاط صورت می گرفت ، طوفانی بدنبال داشت. حرفهای ازاین دست که فیل خواب برده را بیدار نمی کردند . توهین به جامعه وانسان آن دلیل به توقف همیشگی تاریخ است. "
طراحان و امضأ کننده گان فرمان شماره 8 درک وشناخت درستی از جامعه، ازپروسهء اصلاحات ارضی
وزمینهء تطبیق آن در کشور فلک زده یی چون افغانستان ، نداشتند. گفتنی است که تطبیق اصلاحات ارضی در ایران که بار ها نسبت به افغانستان شرایط بهتری داشت وبا صبر وحوصلهء فراوانی طی چندین سال پیاده گردید ، اثرات نامطلوبی بر جا گذاشت. به گونه یی که بنابر ارزیابی کار شناسنا ن کشاورزی ، ایران را سی سال به عقب راند وعواقب آن تا به امروز باقی است. البته در این امر ، شکی نیست که اصلاحات ارضی نیاز زمان وضرورت جامعه است ؛ مگر تطبیق آن به شیوه های انقلابی وبا سر دادن شعار های میان تهی وپر طمطراق-- وبستن وکشتن مالکین زمین-- ، بدون زمینه سازی های روانی واقتصادی واجتماعی که روند دور ودرازی را دربر می گیرد وکار سال های سال است ، در کوتاه مدت بازی بی حاصل با سنت های اجتماعی وحّــتا اعتقادات مذهبی جامعهء قبیله یی وسنتی افغانستان است .
باید یاد اور شد که تنها همین فرمان نبود که " فیل خواب برده را بیدار کرد. " ومردم رابه کوه ها بالا نمود ودشمن نهضت مترقی کشورساخت. فرمان های شتاب زدهء دیگری هم بودند. از جمله فرمانی در مورد سواد آموزی جبری زن ومرد که با سنت های جامعه درتقابل وتضاد بود وساله وقت می خواست تا مرد سنت زدهء جامعه، حاضر شود ، زن ودخترش را به کورسهای سواد آموزی " از آن دست " بفرستد که آقای حصین روزی روز گاری یکی از مجریان بلند پایهء آن اداره بودند و از نبشتهء اقای مصطفی روزبه مدیر مسؤول ماهنامهء وزین " مشعل " ، منتشره در شماره 52 فصلنامه آزادی چاپ دنمارک ، پیدا است که چه ستم ها یی روا نداشتند وچه فجایعی را که انجام نداند بر معلمان زن ودختر آن اداره وکورسهای بیسوادی، آنانی که تصور می کردند " فیل خواب برده " را باید به جبر وعنف بیدارکرد ، ورنه توهین به جامعه می شود وبه انسان که هر آیینه دلیل توقف همیشه گی تاریخ است. واین در حالی است که هم تطبیق اصلاحات ارضی وهم
عملی ساختن پروسهء سواد آموزی در آن هوا وفضا ی کشور هردو"فاجعه " بودند. تصادفی نبود که آقای شوسیائو سفیر کبیر * آلمان دیمو کراتیک در افغانستان ، اصلاحات ارضی را در افغانستان یک فاجعه پنداشت.* نک به " اسنادلانه جاسوسی " شماره 29 ، افغانستان (1) . سند شماره 44. دانشجویان پیرو خط امام . طبع اول. تهران .
به همین سبب باید گفت که این ظهارات نور محمد تره کی ، خطاب به آن دوست بی نام ونشان حصین ، چندان داهیانه وواقعبینانه به نظرنمی رسد :
" .. ما یک راه داریم وآن این که به سرعت به تحولات انقلابی دست زده باتأمین منافع توده های وسیع دهقانی ، کار گران وسایر زحمتکشان ، انقلاب مان را بیرون از قید وشرط دیگران از زیر زنجیر تانکها به بیرون کشیده به آرزوی مردم ما مبدل سازیم. "
آقای حصین در صفحهء 71 شهکار بی بدیل اش بار دیگر چنین دُر فشانی می کند :
" در حالی که تره کی وهمراهانش در سطح کشور به تناسب سایر احزاب وسازمانها ، حزبی نیرومندی در اختیار داشتند وبا بقأ وپایداریش می توانست به ذعم مسکو سادات ها وتیتوهای دیگری زاده شود . "
اگر چه منظور حصین راازاین جمله با رمل واسطرلاب باید دریافت نمود ولی اگر مراد او از رهبران، مرحوم تره کی باشد، باید سوگمندانه گفت که آن شهید تیغ بی دریغ امین جلاد ، خصوصیات یک رهبر کار آزموده را نداشت، یا موقع نیافت که پا به جای پای تیتو ویا سادات بگذارد. از طرف دیگر نبود یک رهبر کار آزموده دررأس رهبری حزب ودولت خلقی ، ضعفی بود وکمبودی یی که شوروی ها همیشه به آن انگشت می گذاشتند وبا درد ودریغ می گفتند که ای کاش افغانستان رهبری چون جمال عبدالناصر یا ژوزف تیتو می داشت.
حصین ، چند سطر پایین تر در همین صفحه می نویسد :
" ... حرف های ازاین دست که مسکو مایل به توسعهء پایه های نظام وتشکیل جبههء وسیع از نیروهای دموکراتیک در طیف وسیع آن بود ازریشه نادرست است. پافشاری مسکو بر رهایی نوراحمد اعتمادی و محمد موسی شفیق صدراعظمان سابق وسهیم ساختن صمد حامد ویکی دو چهرهء همانند آن در حکومت دلایل وحساب های دیگری داشت که روزی از پردهء اسرار بیرون خواهد شد . "
در این جا نیزروشن است که نویسندهء مثلث بی عیب جفنگ می گوید. زیراشوروی ها که از ناتوانی نورمحمد تره کی وامین درآوردن صلح وثبات در کشور به خوبی آگاهی داشتند ودر ضمن چون رژیم کودتا، فاقد هرگونه مشروعیت بود، آقای سفرانچوک Safrantchuk کارشناس ارشد مسایل بین المللی را ازنیویورک به کابل فرستادند ، تا برای تشکیل یک دولت با قاعدهء وسیع به اشتراک حزب د. خ. ا.ودیگر احزاب چپ ونهاد های دیموکراتیک به رهبری کسانی چون نور احمد اعتمادی وصمد حامد وحــّــتا محمد ظاهر، شاه پیشین افغانستان به حاکمیت خلقی مشروعیت ببخشند. چنان که سفرانچوک در دیدار های متعدد با اعضای کوردیپلماتیک در کابل اهداف ماموریت خود را پنهان نمی کرد. اما امین با آگاهی از این مسأله ، موقعیت خودرا باخطرمواجه دیده ومی ترسید مبادا قدرتش را از دست بدهد. ازاینرو با کشتن نوراحمد اعتمادی ، طرح ماسکو را با ناکامی مواجه ساخت وخشم برِیژنف رابرانگیخت. در صفحهء 16 شماره 29 " اسنادلانه جاسوسی" می خوانیم :
" .. تلاش شوروی در تغییر ترکیب رهبریت جمهوری دیموکراتیک افغانستان را ، می توان به این گونه خلاصه کرد: تغییر کابینه ووارد کردن افراد جدید در دولت که دخالت شان در دولت خلقی ها کمتر بوده وحساسیت مردم افغانستان نسبت به آنها کمتر باشد ودر نهایت به قول خود روسها ، تشکیل یک جبههء ملی از نوع آن چه که در تمام کشور ها وجود دارد. ترکیب این جبهه برای روس ها زیاد مهم نیست وممکن است ظاهر شاه واعتمادی نخست وزیر اسبق ظاهر شاه ( شایعاتی مبنی بر تما س با اعتمادی وجودداشته ) را نیز دربر گیرد. واین به شرطی است که منافع روسها به حساب آورده شود . " نگاه شود به شماره 29، ص193 اسناد لانه جاسوسی : در سند شماره 42 اسناد لانه جاسوسی در بارهء اشتراک آقای عبدالصمد حامد در گفتگوهای جبهء ملی ، از قول آمستونز کارمند سفارت امریکا در کابل مطالبی ذکر شده است.
33
در اسنادی که در این ماه های پسین از طرف هواداران نور محمد تره کی برضد نبشته های برخی ازامینی ها ، مانند عبدالرشید جلیلی ، بسم الله سهاک ونظیف الله نهضت به زبان پشتو در اروپا به نشر رسیده است در رابطه به قتل محمد موسی شفیق صدراعظم دوران شاهی چنین می خوانیم :
" ... ستا ولینعمت ( منظور حفیظ الله امین است ) پخوانی صدر اعظم موسی شفیق دخپل واک په لومری هفته کی تر خاورو لاندی کر. جعلی خانه ( منظوررشید جلیلی است ) آیا ستا رشتیا ، هیر دی چی د ثور پاسون وروسته نور محمد تره کی او ستا ولینعمت ترمنز ( منح ) لومری لفظی مشاجره دموسی شفیق دعجولانه اوبیرحمانه وژنی په سر شوی وه؟ تره کی دموسی شفیق له مرگ سخه (حخه ) تر خبریدو وروسته لومری خپل سر تکولی و او بیا یی ستا ولینعمت ته داسی ویلی ؤ : - موسی شفیق زما شخصی ملگری ؤ ، هغه زما دویشو زلمیانو له دوری را پاتی صمیمی دوست ؤ . هغه دخپل اقتدار په وقت کی زما دپوشتنی لپاره زما کورته راتی. افسوس دی چه زما دوست زما دگوند دقدرت په لومری ( لوملی ) هفته وژل کیژی. عجبه ده صدراعظم وژل کیژی او دانقلابی شورا رئیس پری نه خبریژی . "
آقای حصین در صفحات 71 و72 کتابش می نویسد که تأخیر وبهانه گیری دراجرای تعهدات اقتصادی ونظامی از جانب شوروی به نظام خلقی چنان محسوس بود که منابع غربی نیز آن را نادیده نگرفته بود. او برای اثبات قولش پرسش ها وپاسخ هایی را که انگار، بین سفیر امریکا وسفیر آلمان دیموکراتیک مقیم کابل رد وبدل شده ودر اسناد لانهء جاسوسی انتشار یافته باشد ، می آورد. ولی من که که شماره های 29 و30 طبع اول لانهء جاسوسی را دراختیار دارم،به چنین پرسش ها وپاسخ هایی بر نخورده ام. اصلاً نه واژهء"سکرتر"
است در این اسناد ونه کلمهء " خیرات " ، ولی در صفحهء 79 اسناد لانهء جاسوسی به این جمله برمی خوریم که یک مامور جمهوری دیموکراتیک آلمان در جواب سؤالی –دربارهء کمک های بازرگانی – به "هانس پتردیس درن" رایزن سفارت جمهوری فدرال آلمان چنین جواب داده بود: " آیا آنها انتظار دارند که ما به آنها هدیه بدهیم ؟ " والبته همه می دانندکه کمک های بازرگانی از کمک های نظامی فرق دارند ، همچنان که " خیرات " از "هدیه" .
شاه محمود حصین در صفحه 73 مثلث بی عیب وعلتش چنین می نویسد :
" ... جهت بدست آوردن چند پروند طیارات هلیکوپتر به جانب شوروی مراجعه کرد هیأت ها تعیین ومذاکرات صورت گرفت. توافقات دررابطه با 12 پروند هلیکوپتر بعمل آمد.. لیک مسکو در آغازبا سکوت ووقت گذرانی پرداخت... وبدنبال آن صریحاً وحدت دوباره با پرچم را بگونهء ضمیمهء این موضوع ساخت."
ازاغلاط املایی ودستوری این جملات که بگذریم وپروندرا هم که فروند بخوانیم ، باید از خود بپرسیم که آیا می توان به این حرف ها باورکرد؟ به این دلیل که آقای حصین در آن زمان نه کدام چهرهء برجستهء سیاسی بود نه کدام شخصیت مهم نظامی، که از درون قضایا اطلاع داشته باشد. ببینید خوانندهء عزیز که مأخذ نیست، سند نیست ، شاهد نیست وازما می خواهد که هر دروغ اورا بشنویم وتأیید کنیم. مثلاً او در همین صفحه می نویسد که قیام هرات به تشویق آخوند های ایرانی صورت گرفته بود. در حالی که در آن وقت انقلاب اسلامی ایران تازه به پیروزی رسیده بود وآخوند های ایران فرصتی نداشتند برای مداخله درامور داخلی دیگران. واقعیت این است که آن قیام از اثر برخورد غیر انسانی ووحشیانهء مامورین تطبیق اصلاحات ارضی ومبارزه بابیسوادی ، با مردم شریف هرات صورت گرفته بود.
حصین چند سطر پایین تر ادعا می کند که انگار ماسکو در صدد ازبین بردن نور محمد تره کی بوده باشد. ولی مثل همیشه در زمینه هیچ سند وگواهی ارائه نمی کند. برعکس تا جایی که ازاظهارات جنرالان ونویسنده گان و پژوهشگران روسی وغربی وافغانستانی استنباط می شود، لیونید ایلیچ بریژنف ، از قتل نورمحمد تره کی به وسیلهء شاگرد وفادارش بسیار خشمگین شده بود وهستند مؤرخینی که یکی ازدلایل لشکرکشی نیروهای قوای مسلح شوروی به افغانستان را ، انتقام گرفتن آنان، ازامین خون آشام می دانند. آخر اقای حصین تاکی حقیقت را خوار می پنداری وتاچه وقت آن را کتمان می کنی. بخوان که " مک نیس" به آدمهایی دروغ گویی مانند خودت چگونه هشدار می دهد :
" حقیقت " تا هزارهء هزارم نیز
درانبوهی شهر شما ، کودک سرراهی گمشده ییست
اما این کودک هر گز پیر نمی شود
34
هرگز خرف نمی شود
او همانند ترنم چشمه ساران
از خواب ستیغها خواهد گذشت.

اين مطلب آخرين بار توسط admin در الإثنين 4 مايو 2015 - 1:51 ، و در مجموع 5 بار ويرايش شده است.