صلح و شورای صلح ؛ یک نیرنگ ، ریا و تزویر برای تمدید جنگ

..........................
Azim Babak

در تحلیل سیاسی رویدادها و وقایع سیاسی و جهانی دو اصل ارزش زیاد دارد:
1-سیستم و خط فکری که تحلیل بر مبنا و در بستر آن صورت میگیرد.
2-منابع موثق اطلاعاتی تحلیل.
قبل از بیان دیدگاه میخواهم دل شما را کاملا جمع بسازم که درین تلاشها و درین برنامه ها ،صلح هدف نیست.صلح یک ترفند سیاسی ، یک نیرنگ ، یک بازی پیچیده و ابزار تحمیق مردم است. اعلانهای چند ساله جناب رییس جمهور و بلند پایه های نظام درباره صلح با طالبان یک دروغ محض و ریاکاری سیاسی است. ما وشما تا صلح فرسنگها فاصله داریم.
در مطبوعات داخلی کشور تعدادی مثل آقایان رزاق مامون ، وحید مژده ، سعیدی و دیگران به عنوان تحلیل گران سیاسی وقتا فوقتا دیدگاهای خود را در پیرامون مسایل بیان میکنند اما بعد ها دیده میشود که این تحلیلها نادرست اند.
چرا؟
شاید آنها در خط فکری درست تحلیل بدهند اما چون منابع اطلاعاتی آنها محدود است ، ازینرو به گمانه زنی ها پناه میبرند و مجموع تخیلات خود را در قالب تحلیل به خواننده پیشکش می کنند.
در مطبوعات بر ونمرزی که مطبوعات حقیقی افغانستان است ، شمار تحلیلگران خبره ، آگاه و اندیشمند کم نیست.اما اکثر آنها بنابر عدم تمایل به بازی های سیاسی مافیایی کشور کمتر ابراز نظر میکنند.
حالا چند نکته در پیرامون منابع اطلاعاتی:
بحران و چنگ کنونی افغانستان چنگی نیست که در پشت درهای دیپلوماتیک و یا در روابط دول همچوار افغانستان به بحث کشانیده شوند و از آنجا حقایق به مطبوعات درز کند.چنگهای کنونی امریکا و از جمله جنگ افغانستان جنگهایی اند که بوسیله استخبارات و کارتل های جهانی نظامی هدایت میشوند.ازینرو به آنها جنگهای استخباراتی عنوان داده شده است.درین جنگها اطلاعات به بیرون سازمانهای استخباراتی ذیدخل سرایت نمیکند.ازینرو مطبوعات ما و تحلیل گران ما فاقد منابع موءثق اطلاعاتی اند و حرف های شان فقط حدسیات و گمانه ها اند.
درباره طالبان و نقش آن درین صلح:
شناخت اکثر ما وشما از طالبان همان طالبان سالهای 92 است.این شبکه از نهاد دگرگون شده است.ما عادت کردیم طالبان را وابسته به آی اس آی و پاکستان قلمداد کنیم.خوب میدانیم که اکثر طالبان باشنده گان افغانستان و مناطق قبایلی اند اما میگوییم :نه ، اینها پاکستانی اند.چنین نیست.
اکثر آنها پشتون ، مسلمان متعصب و خشن اند .اما هیچگونه دلبستگی به پشتونها و یا ارزشهای عام اسلامی ندارند.پندار آنها از قوم و امت با پندار اکثر افغانها متفاوت است.
اکنون طالبان پرتوان ترین نیروی جنگی در منطقه است.دولت کنونی افغانستان در برابر نیروی طالب کاملا پوشالی ،پوسیده و روبه زوال است.
برنامه واگذاری جنوب و شرق به طالبان اولین نماد فرار دولت پوشالی از صحنهء قدرت است.
توجه شما را به پروپاگند های شورای نام نهاد صلح ، دولت و مطبوعات افغانستان در پیرامون یک رویداد کاملا عادی فرا میخوانم. از روی آن قضاوت کنید که این همه هیاهو در پیرامون صلح تا چه حد کاذب است:
کدام بنیاد از کدام پس کوچه پاریس نشستی را برای رهبران طالبان و شورای نظار دایر میکند.
باور کنید افغانستان با با تمام مافیای آن ، مطبوعاتش با تمام تحلیل گرا ن بیخبر آن تا اندازه ای نادیده اند که سراسر نظام و مطبوعات افغانستان را بحث پیرامون این نشست پس کوچه یی فرا گرفته است.
تر بخدا زمانی که دیدید برهان الدین ربانی بخاطر دیدار با یک طالب بی نام و بی نشان پیک شهادت را نوشید و اسدالله خالد کم بود کوزه شهادت را برای دیدار با یک انتحاری بی نام بالا کند ،شما به سست بودن پایه های این نظام پوسیده باور پیدا نمیکنید؟ به دروغ پیرامون برنامه های صلح؟