الرئيسية
أحدث الصور
پاکستان در قبال افغانستان، استراتيژی خود را دارد که با استراتيژی ايالات متحده توافق ندارد!
هفتهء قبل ما شاهد سفر عاجل آقای زلمی خليلزاد به کابل و بعداً تدوير کنفرانسی از جانب او در شهر دُبی امارات متحدهء عربی بوديم. در آن کنفرانس غير منتظره، آقای خليلزاد ابتکاراتی را گويا که برای برگشت صلح و ثبات در افغانستان بخرج داد و از نقش افغانهائيکه به گفتهء او در جنگ های افغانستان نقش نداشته اند، ياد کرد، اما نگفتند که آنها کيانند و چگونه در آيندهء کشور نقش بازی خواهند کرد؟!
به تعقيب کنفرانس دو روزهء دوبی که با قطعنامهء به پايان رسيد، امروز (28 مارچ) در شهر هلمند گردهمايی بزرگ ديگری تشکيل شد و اشتراک کنندگان از زلمی خليلزاد خواستند خود را کانديد رياست جمهوری نمايد. اينکه روستائيان عادی آن شهر جنگ زده چگونه با شخصيت و اهليت آقای خليلزاد آشنايی دارند و مصارف و مخارج آن گردهمايی و همچنان کنفرانس دُبی را کيها و برای چه مقاصدی پرداختند، يک جانب قضيه است، اما جانب مهم اين مسأله در آنست، که نئو ليبراليزم شکست خورده در جنگ عليه تروريسم، امروز به همان مغروقی می ماند که برای نجات از باتلاق افغانستان، بهر حس و خاشاکی دست می اندازد و می خواهد شکست خويش را که به بهای گزافی برای مردم افغانستان تمام شده است، بپوشاند.
به همينگونه چند روز قبل، کنفرانس ديگری در مورد افغانستان در شهر ماسکو از سوی سازمان همکاری های شانگهای برگزار شد. در كنفرانس مسكو، وزيران امور خارجه كشورهای عضو سازمان شانگهای شامل روسيه، چين، قزاقستان، تاجيكستان، قرقيزستان و ازبكستان و چند کشور دیگر از جمله افغانستان، تركمنستان، ايران و آمریکا شركت داشتند. به همينگونه کنفرانس جهانی ديگری در مورد افغانستان در کشور هالند که در آن استراتيژی ايالات متحدهء امريکا در مورد افغانستان رسماً اعلام خواهد شد، در چند روز آينده داير ميگردد.
تا جائيکه به نکات عمدهء استراتيژی جديد ايالات متحده در مورد افغانستان مراجعه شد، کدام نکتهء قابل توجه و اميدوار کننده در آن وجود ندارد. ايالات متحده مانند هميشه بار ديگر به پاکستان دلبسته است تا صلح و ثبات را به افغانستان برگرداند؟! در حاليکه پاکستان نيز استراتيژی خود را در قبال افغانستان دنبال می کند. حال معلوم نيست استراتيژی پاکستان اولويت پيدا خواهد کرد، يا استراتيژی ايالات متحده؟!
ايالات متحدهء امريکا، يکبار ديگر پاکستان را با دادن کمک های مالی تشويق کرد تا برای برگشت صلح و ثبات در افغانستان کمک کند. پاکستان که از برکت جنگ های افغانستان تا به سرحد قوت اتمی رسيد، اينک يکبار ديگر پول گزافی به جيب می زند. آيا به چنين رشوه های سخاوتمندانه، پاکستان خواهد کوشيد دست از مداخله در امور افغانستان بردارد؟!
پاکستان بحيث يک کشور مزدور و دشمن صلح و ثبات در افغانستان، هيچگاه تحمل يک افغانستان آرام و آباد را نداشته و ندارد، اگر داشته باشد، اين کشور ديگر پاکستان ناميده شده نمی تواند، زيرا پاکستان به همين منظور در سال 1947 از پيکر نيم قارهء هند جدا ساخته شد. پاکستان که بر بنياد مذهبی با نامگذاری «پاک» که در حقيقت ميخ تفرقه افگنی را در منطقه کوبيد، هرگز نمی تواند آن آرزويی را برآورده سازد، که آقای «اوباما» با شعار «تغيير!» در فکر خود می پروراند.
اوباما که خود محصول شکست نئوليبراليسم در «جنگ عليه تروريسم!» است و آنچه از زبان و کلام او شنيده می شود، نه برای ترحم بر افغانان جنگ زده، بلکه بخاطر دريافت راه های نوين «بودن در منطقه» است، به قدرت رسانيده شد. شعار «تغيير!» اوباما در حقيقت اعلام تغيير در راه های شيوهء عمل و استثمار خلق ها و استمرار و دوام نظام غارتگر سرمايداری در جهان بعد از رياست جمهوری جورج بوش است!
به قدرت رسيدن يک سياه در ايالات متحده، خود نمايش دروغينی است تا ثابت سازد که آنکشور حامی و تعميل کنندهء «دمکراسی» در جهان است. اوباما مؤظف خواهد بود تا با نمايش دروغين تأمين صلح و ثبات در جهان و منجمله افغانستان، آبروی برباد رفتهء نئوليبراليسم شکست خورده و پيآمد های نا خوش آيند دوران سياه جورج بوش را اعاده کند و بحرانات روز افزون نظام سياسی و اقتصادی سرمايداری را از سر راه بردارد و به عمر اين نظام در راه زوال بيفزايد، که تلاشی است بيهوده و نا کار آمد!!