الرئيسية
أحدث الصور
محمد عالم افتخار
مرگی؛ که فرمان زنده گی دارد!گفتند : رفیق ما «جلیل پرشور» بمُرد ؛
من میگویم که هرکی غیر پرشور؛ بمُرد!
مایهِ الهام این تک بیت ارتجالی؛ تداعی سخن بزرگ جلیل پرشور؛ هنگامی است که فرکسیونهای حزب دموکراتیک خلق؛ به جان یکدیگر افتاده علیه همدیگر با اسناد و ویدیو ها و فحاشی ها و ناسزا ها؛ گویا اتمام حجت میکردند. کمینه که بر مصداق «باتو بودن؛ نتوانم، بی تو بودن نتوانم» بودم و میباشم؛ مسلماً غرقه در تأثرات ناگزیری اینسو و آنسو مینگریستم و در موقعیتی نبودم که سخنی بگویم!
در همین حال صفحهِ ویبسایت آریایی را گشودم؛ چشمم زیر نام جلیل پرشور به مقاله ای و زیر مقاله؛ به این شاه بیت خورد که صرفاً اثیر خیال نیست؛ فلسفه و حکمت و حتی علم قطعی است:
گر حکم شود که مست گیرند *** در شهر؛ هر آنچه هست؛ گیرند!
و تحت همین عنوان؛ مقال و بیان بسیارعالی و سخت سازنده و بزرگوارانه. آنگاه دانستم که جلیل پرشور به تناسب بیش از دو دهه که کم و بیش؛ ازش شناخت داشتم؛ واقعاً تکامل کرده و بزرگ گشته است؛ مگر روند حوادث در همان حزب و فرکسیون های دم افزونش تا امروز نشان میدهد؛ که کمتر کسان دیگری حرکت و برکتی محسوس و مثمر داشته اند که امیدوارم مرگ المناک و دراماتیک آن بزرگمرد تکانه ای شود تا روند های یأس و خمود و تن آسایی و خود خواهی و دیگر ستیزی و بیچاره گی و بیکاره گی و تفرقه و ناسازگاری توقف پیدا نماید.
همه با قبول این اصل که «هرکی کار میکند؛ خطا هم میکند» و همه هم خطا و گناه کرده اند و به واقع هم:
به سخن معنای قرآن؛ اگر مردمان به گناه هایشان گرفته شوند؛ زنده جانی در روی زمین باقی نمی ماند!
و به سخن زنده یاد جلیل پرشور که از کلام شاعر عارف؛ برای بیان آن مدد گرفت؛ همه گان خطا هایی دارند و علایم اثبات "مستی"!!
گر حکم شود که مست گیرند *** در شهر؛ هر آنچه هست؛ گیرند!
این است که اگر:
گفتند : رفیق ما «جلیل پرشور» بمُرد ؛
من میگویم که هرکی غیر پرشور؛ بمُرد!
محمد عالم افتخار
نویسنده کتاب «گوهر اصیل آدمی» ، «معنای قرآن» و...
غریب غربت دهلی جدید
24.12.2012
===============================================
بدینوسیله مراتب تسلیت خود را به نسبت مرگ نا بهنگام رفیق جلیل پر شور به خانواده شریف شان، به رفقای جنبش داد خواهانه و مترقی
افغانستان، به دوستان ووابستگان آن جاوید نام تقدیم داشته برای همه عزیزان صبر وتحمل آرزو میکنم.
سخن گفتن از پدرود حیات رفیق پرشور، وداع جسمی با او که با اندیشه و تفکر انسان خواهانه فرا تر از وابستگی شخصی به اساس مسئولیت اجتماعی برای کل جامعه زیسته بسیار دشوار است. اما چون مرگ راه بی برگشت همه ماست این کمبود و نبود را از دست جبر مرگ برای خویشتن وهمه گان تسلیت میگویم. رفیق پر شور از خود ثروت انسانی بجا گذاشته که همانا رشته‌ها و وابستگیهای اند که جاودانگی نام آن عزیز را شهادت میدهند. میراث معنوی رفیق پرشور تسلی ماست. رفیق پرشور در اجتماع ما با سر بلند وبا روح توانمند زیست. رفیق پرشور مبارز استواری بود که شور دل وزبانش درهمه جا و در برابر همه یک رنگ و همرنگ بود. رفیق پرشور آنچه در دل داشت در زبان میگفت. هیچ حرفی که در دل داشت پنهان نمیکرد. راست ودرست سخن میگفت. از حضور او منافقین آنهای که دل و زبان شان یکی نبود سخت در هراس میشدند.
آخرین باری که با رفیق پرشور صحبت نمودم . درد جانکاه بیماری سخت عذابش میکرد. ولی با آنهم اطمینان میداد که همه چیز خوب خواهد شد. این توانمندی روح بزرگ رفیق پرشور هنگام وداع رفیق کارمل رهبر بزرگ ما را بخاطرم میاورد که آن بزرگ مرد تاریخ سیاسی کشور ما هنگامی که از حیرتان غرض تداوی وداع میکرد این کلمه را برای هر رفیق تکرار میگفت که «مطمین باشد»
این دسامبر ابر آلود وسرد چه راز های پنهان دارد که سه بار وداع بهترین ها ی جنبش داد خواهانه و مترقی کشور ما را در تقدیر مانوشت . وداع با دردمندان مردم وداع سه همدرد در همین ماه برای ما پیش آمد.
رفیق پر شور با اشک و آه با شما وداع میکنم اما قسم به آرمان که یک لحظه از راه و رسم مبارزهء شما از پا نمی‌ایستم
محمد یعقوب هادی
===============================================
رفیق جلیل پرشور مبارز سترگ و بزرگمرد جنبش انقلابی و مترقی افغانستان به جاودانگی پیوست.
روانش شاد
لا يوجد حالياً أي تعليق