الرئيسية
أحدث الصور
ديد گاهه ها و نظريات در ارتباط آينده افغانستان! |
مصاحبه با محترمه فوزيه كوفي عضو ولسي جرگه
س: بسم الله الرحمن الرحيم
اولا تشكر ميكنيم ازشما كه وقت تانرا در اختيار ما قرار داديد، ثانيا همانطوريكه قبلا براي شما معلومات داده شد ، ما ديدگاه ها و نظريات را در ارتباط آينده افغانستان جمع آوري ميكنيم و غرض از زحمت دادن شما هم همين است ، به اميد اينكه اين نظريات بتواند رهگشايي براي رفع مشكلات و گرفتاري هاي افغانستان گردد.
اولين سوال خودرا به اين شكل مطرح ميكنيم كه چرا باوجوديكه 37 كشور دنيا با نيروهاي مسلح خودشان از افغانستان پشتيباني مي كنند و يك تعداد از كشور هاي ديگري هم هستند كه پشتيباني اقتصادي و سياسي دارند از افغانستان ، با آنهم روز بروز وضعيت امنيتي در افغانستان خراب مي شود ، اوضاع رو به وخامت مي رود و مي بينيم كه سرحد انفجارات و ناامني ها بداخل كابل كشانده شده است ، چرا؟ شما وضعيت فعلي را و در صورتيكه ادامه پيدا كند چگونه ارزيابي مي كنيد؟
ج: بسم الله الرحمن الرحيم
تشكر از شما و مجله خوب شما و خوش آمديد خدمت شما.
قبل از اينكه مشخصا به سوال شما بيائيم ، عواملي كه چرا وضعيت رو به وخامت است اگر ارزيابي شود بهتر است .
من از آن نقطه آغاز ميكنم كه وقتي كه اساسات حكومت فعلي و پايه هاي اين سيستم و نظام فعلي دربن گذاشته شد ، بن بيشتر به پروسه صحبت مي كرد تااينكه راجع به موثريت و نياز مندي اجتماعي مردم افغانستان صحبت كند. مثلا تصميم اتخاذ شد كه اردوي افغانستان هفتاد هزار نفر باشد.
اين بيشتر به نحوي الهام گرفته از آن كشور هاي بودكه آنها دونر بودند و سپورت مي كردند و حمايت مي نمودندپروسه بن را ، آنها كشور هاي بودند كه از هرلحاظ انكشاف يافته بودند و ميخواستند كاپي شكل نظام خود شانرا در افغانستان پياده كنند، فكر مي كردند اردوي كم دركشور هاي خود شان كفايت ميكند درافغانستان هم يك اردو ي هفتاد هزاري ميتواند تامين امنيت كند و سرحدات افغانستان كه سرحدات بسيار باز و طولاني ناكنترول شده است حفاظت شود و از تماميت ارضي افغانستان دفاع شود يا مثلا پوليس 62 هزار نفري در كشوري كه شما به تحكيم پايه هاي قانون و تطبيق قانون رسيدگي به نياز مند ي هاي شهر وندان و اتباع افغانستان لازم داريد يك پوليس 62 هزار نفري تصويب شده بود.
بهر حال وقتيكه انتخابات و پروسه اي كه در بن در نظر گرفته شده بود كه انتخابات رياست جمهوري و پارلمان بود و قانون اساسي، اينها همه به عنوان دست آورد هاي تلقي ميشود كه بعد از پروسه بن در افغانستان در كل به ارمغان آورد و انتخابات پارلمان آخرين مرحله پروسه بن بود.
اما بيائيم ارزيابي كنيم كه وقتي يك حكومت مشروع داريد ، يك نظام مشروع داريد ، به اين معني كه انتخابي است و مردم افغانستان چه با فيصدي بلند و چه با فيصدي پائين رفتند و راي دادند ، پارلمان داريد شما، ساختار سياسي دولت تكميل شده است ، قانون اساسي داريد كه هر چند ملاحظات زيادي سر قانون اساسي وجود دارد ، اما در سطح منطقه از لحاظ ديموكراتيك بودن قانون اساسي بي نظير است.
ولي در تمام اين پروسه چيزي كه گم است و چيزي كه هنوز هم به مردم افغانستان عرضه نشده موثريت اين پروسه است.
براي تداوم يك نظام ، شما دوشرط لازم داريد:
1- مشروعيت
2- موثريت
نظامي كه موثر نباشد مشروعيتش هم زير سوال مي رود.
س: شما موثريت را چگونه ارزيابي ميكنيد؟
ج: موثريت ، عرضه خدماتي كه به نياز مندي هاي اساسي و اولي مردم حداقل رسيدگي شود.
موضوع امنيت يا تامين امنيت چه امنيت فزيكي باشد چه مصئونيت اجتماعي يك از اساسي ترين نياز هاي هر تبعه يا هر انسان است .
مردم افغانستان از نبود امنيت فزيكي وعدم مصئونيت اجتماعي رنج مي برند.
امنيت فزيكي وقتي ما ميگوئيم ، موضوع مبارزه با تروريزم جهاني ، مقابله با تروريزم جهاني ، جنگ هاي روياروي نيرو هاي خارجي ، قواي ائتلاف و نيروهاي امنيتي دفاعي و امنيت وپوليس و غيره و دركل انتحاراتي كه صورت ميگيرد ، اين وضع نا امنيتي ازلحاظ فزيكي است.
وقتي كه ما ارزيابي مي كنيم كه شهروند يك كشور بايد از لحاظ فزيكي و اجتماعي مصئونيت داشته باشد و امنيت داشته باشد ، آن مصئونيت اجتماعي شرايطي را در بر ميگيرد كه يك نفر به عنوان يك انسان وقتي درداخل خانه خود زندگي مي كند از خطر دزديدن خانه اش بايد هراس نداشته باشد، از تطبيق قانون بايد راضي باشد كه متاسفانه اين بخش مسئوليت ها هم در افغانستان هنوز تطبيق نشده.
نيروهاي امنيتي در بسياري از موارد خود شان عامل نا امني هستند ، خصوصا در مناطق دور دست وولايات خود شان عامل بي ثباتي و عدم مصئونيت براي شهر وندان هستند.
اين همه به عنوان يك بحران ميشود كه تلقي گردد.
اما سوال شما كه گفتيد چرا وضعيت اينگونه شده و چگونه بهتر شود . من فكر ميكنم كه دو موضوع انجا رول دارد كه چرا وضعيت اين رقم شده؟
اول – موضوع عمده ، در نظر گرفتن نياز هاي مردم افغانستان ونيازمندي اجتماعي مردم افغانستان است .
هم ازلحاظ كميتي و هم از لحاظ كيفيتي .
· اردوي 70 هزار نفري ماو شما جوابگو نيست.
· ظرفيت لازم را ندارد.
· تجهيزات لازم را ندارد.
وقتي ما ميگوئيم تجهيزات لازم، هلي كوپتري كه فعلا وزارت دفاع استفاده مي كند، همان هليكوپتري است كه دردوران 15 سال حتي 25 سال پيش از حكومت كمونيستي براي اينها به ميراث مانده است، و اين هليكوپتر ها در بسياري اوقات به يك كارتن شكسته مي ماند وقتي شما در بينش نشسته باشيد.
تانك ووسايل مقابله با سلاح خفيف و ثقيل ، به آن شكلي كه لازم است باتروريزم جهاني را ندارند.
دوم – رهبري براي شان داده نمي شود.
به عقيده من تازمانيكه براي مردم افغانستان رهبري داده نشود تا اينها خود شان تصميم بگيرند برعمليات نظامي تصميم بگيرند ، براي تكتيك معلومات تصميم بگيرند. آوردن معلومات از بيرون و اجراي معلومات بر اساس معلومات بيروني فضاي بي اعتمادي را بين مردم و حكومت بيشتر مي سازد.
من براي شما مثال ميدهم : در بسياري ازموارد هم آهنگي جدي و هم گرائي نه تنها ميان نيرو هاي امنيتي در خود دستگاه دولتي ما وجود ندارد بلكه ميان نيروهاي امنيتي و نيرو هاي حافظ صلح OAF باشند يا ISAF باشد NATO باشد در سطح بيروني هم وجود ندارد.
به اين معني كه بايد هم آهنگي وجود داشته باشد .
قواي امنيتي ما خود شان اعتراف مي كنند ما همآهنگي داريم ، هم آهنگي به اين معني كه ما مجالس مي گيريم ، اماهم گرائي وجود ندارد ، هم فكري وجود ندارد ، تفاهم وجود ندارد.
بسياري از نقاطي را كه وزارت داخله به آن تاكيد ميكند وزارت دفاع با او موافق نيست.
بسياري از مواردي را كه امنيت تاكيد ميكند وزارت داخله به آن موافق نيست .
يعني يك دكتورين نظامي تدوين شده و يك استراتيژي تدوين شده كه براي طويل المدت اين ارگان ها را ملزم به هماهنگي و هم گرائي بسازد وجود ندارد و اينها بسيار تكتيكي برخورد ميكنند. به اين معني كه يك روز انتحار زياد ميشود ، اينها مجلس مي گيرند و براي جلوگيري از انتحار ، براي پيشگيري ازآن برنامه مي سنجند، فردا نيرو ها ئي كه با ا ينها مقا بله مي كنند و در كل اگر بگو يم ترور يزم جهاني تكتيك خودرا عوض ميكند.
اينها بودن استراتيژي عمل مي كنند.
اين مطلب آخرين بار توسط گرداننده در الأحد 13 أبريل 2008 - 6:02 ، و در مجموع 3 بار ويرايش شده است.
